ECNEBİLERLE EVLENEN MÜSLÜMAN KIZLARI

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : İKTİBAS / ÇARPIK VAZİYETLER

Okunma Sayısı: 1914

Yazar: Kerime Yıldız

ECNEBİLERLE EVLENEN MÜSLÜMAN KIZLARI

MEYDAN BOŞ DEĞİL; GEPEGENÇ YAZARLAR GELİYOR Yabancı/Ecnebi Damat -1

Münevver Ayaşlı, “Pertev Bey’in Üç Kızı” romanında, Müslüman hanımların başka dinden olan erkeklerle evlenmesinin Osmanlı toplumunda nasıl karşılandığını pek güzel anlatır. Pertev Bey, Batılı tarzda hayatı olan bir subaydır. Evde Hıristiyan mürebbiye vardır. Kızları, Batı terbiyesi ile yetişmektedirler.

Pertev Bey’in büyük kızı Selmin, müziğe çok meraklıdır. Franz von Rollhausen, Pertev Bey ile Galiçya’dan tanışan bir Avusturyalıdır. Avusturya Sefareti’ne ateşemiliter olarak gelince Pertev Bey, onun müzik bilgisinden istifâde etmek için evine dâvet eder. Çok iyi piyano çalan Franz, zamanla evin bir ferdi gibi olur ve Selmin’e yakınlık hisseder.

Franz, bir gün Selmin’e evlenme teklifinde bulunur. Selmin, anne babasının rızâsı olursa kabul edeceğini söyler. Bunun üzerine Franz, Pertev Bey ile görüşerek iznini ister.

Münevver Ayaşlı, bu kısmı şöyle anlatıyor:

“O zaman işte, Pertev Bey’in bin senelik mâzisi ayaklandı, şahlandı:

“Azizim Kont” dedi. “Ben sizi çok severim ve takdir ederim. Fakat nasıl olur, İslâm bir kızla Hıristiyan bir erkeğin evlenmesi, bir Türk kızının bir Avusturyalı ile evlenmesi? Bu imkân ve ihtimâl hâricindedir. Dinim, memleketim ve âilem bu izdivâcı imkânsız kılmaktadır. Sizi reddettiğimden dolayı çok esef etmekteyim; fakat bu başka türlü olamaz.”

Münevver Ayaşlı, devamında Kont’a şöyle sesleniyor:

“Sevimli, nâzik, hassas, genç Kont, yeise düşme; üzülme. Zîrâ unutma ki bu kararı ecdat verdi, reyini o kullandı ve veto etti. Senin ecdadın Viyana’da mahsup iken, Selmin’in ecdadı Merzifonlu Kara Mustafa Paşa çadırında idi. Hatta, hatta Selmin’le evlenmiş olsaydın bile, Selmin’in bütün Avrupaî zevâhirine rağmen, Sen Viyana’da muhâsarada; Selmin ise Osmanlı çadırında bulunacak ve hedefi ‘Kızıl Elma’sı Viyana olacaktı.”

Selmin’in annesi, kızının bu evliliğe râzı olmasına hayret eder. Ayaşlı ise çocuklarını ecnebi mürebbiyelere teslim eden bir annenin buna hayret etmesine hayret eder:

“İşte İstanbul kibarlarının ecnebi mürebbiye, dadı ve ecnebi mekteplerde okuyan çocuklarının yetişme ve büyüme atmosferi.. Bu, Allah’ın bu çocuklara, bu masum çocuklara bir imtihanı mıydı? Herhâlde pek güç bir imtihan. Zîrâ bu hava-yı esîmede tam Müslüman kalabilmek ve tam Müslüman yetişebilmek pek, pek güç bir işti.”

Size, daha evvel bu köşede, Memleketim filminin bir sahnesinden bahsetmiştim. Mehmet, Avusturya’ya müzik eğitimine giden ve kendisini oranın bir parçası gibi gören Leyla’ya, Osmanlı askerini atının ayakları altına almış olan meşhur heykeli göstererek “Ne yaparsan yap sen onlar için busun.” der.

Mehmet, Ayaşlı’nın söylediğini karşı tarafın bakışıyla söyleyerek Leyla’yı uyarır. (Daha sonra Leyla, bir Hıristiyan ile evlenmek üzereyken kiliseyi terk eder.)

Evet, eskiden en Batılı yaşayan Osmanlı’nın bile bir Hıristiyan ile evlilik söz konusu olunca bin senelik mâzisi ayaklanırdı. Ne oldu, nasıl oldu da Osmanlı torunlarının “Kızıl Elma”sı Franzlar ile evlenmek oldu?

Biliyorsunuz, mürebbiye kelimesi terbiyeden gelir. Sinema ve televizyon, 19. asırdaki mürebbiyelerin yerini aldı artık.

Buraya nereden geldim anlatayım. Bir dizide, “ecnebi damat/sevgili” meselesine rastladım ve canım sıkıldı. “Sanki yeni bir şey mi?” diyebilirsiniz. Değil de TRT’de olunca canım sıkıldı. Bir yandan Diriliş Ertuğrul yayınlayıp bin yıllık mâziyi hatırlatılırken diğer yandan bin yıllık mâzinin unutturulması oyununa fenâ hâlde canım sıkıldı.

Önümüzdeki yazıda devam edelim inşallah.