İYİLER VE KÖTÜLER

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : İKTİBAS / Muhtelif Mevzûlar, Yazarlar, Yazılar

Okunma Sayısı: 2218

Yazar: Kemal Öztürk

İYİLER VE KÖTÜLER

Bir hastane manzarası: Şehitler, gaziler, gözyaşları ve öfke İyi insanların sesi bir müzik nağmesi gibidir. Kargaşanın, kaosun ortasında kimse müziğe kulak kesilmez. Onların sesi kavganın ortasında kaybolup gider.

Kötülerin sesi gök gürültüsü gibidir. Bağırırlar, gürlerler.

Kavgada, kaosta en çok bağırana dikkat kesilir insanlar.

Haklı olanın bağırdığı zamanlar azdır.

Bağıranın, haklı zannedildiği zamanlardan geçiyoruz.

Kötüler haklı olduğu için değil, haksız olduğunu gizlemek için bağırır.

İyiler neden bağırması gerektiğini bilmez. Örtmesi gereken bir suçu yoktur çünkü.

Sükunete, ahlaka, adalete, kucaklaşmaya, fitneyi durdurmaya çağıranların sesi fitne zamanı duyulmaz. Kötülük bazı kulakları sağır eder.

Kötülük, iyilikten daha baskındır.

Kötü insanlar, iyi insanlardan daha dominanttır. Siyahın beyazdan daha baskın olduğu gibi.

Kötülük korku yaratır, iyilik umut.

Korku, umuttan daha baskın bir duygudur.

Bu yüzden kötüler daha çok dikkat çeker, daha çok onların sesine kulak verir insanlar.

İyi insanlar umut verir, öğüt verir, sevgi verir. Çok naiftir hepsi.

İyi insanlar çiçeklere benzer. Narindirler. Sert rüzgarlarda, kar kışta zarar görürler. Sert iklimlere dayanamazlar.

Kötüler deve dikeni gibidir. Sert rüzgara da, susuzluğa da, güneşin sıcağına dayanır.

Kötülük, iyilikten daha serttir.

Kötülüğün dikenleri, görüntüsü, sertliği güçlüymüş gibi gösterir onu. Oysa hayatın dışındadır, yaşamın parçası değildir ve sevilmezler.

İyilik bir çiçek gibi narindir ama bir çiçek gibi sevilir, el üstünde taşınır, gönülleri fetheder. O yüzden bir dikenden daha güçlüdür aslında.

Arı çiçeklerden bal yapar, dikenlerden kaçar.

Kötülük bulaşıcıdır, her yana yayılır. Yayıldıkça gücü artar, mutluluk azalır.

İyilik ihtiyaridir, isteyene gider. İyilik yayıldıkça, mutluluk artar.

İyi insanlar kırılgandır, kötüler yüzsüz.

İyi insanlar mahcuptur, kötüler arsız.

Kötülük, taşa benzer bir de. Serttir, kabadır, zarar verir. Onu aşmak zordur. Ancak kötülükten daha sert bir şeyle onu kırabilir ve yenebilirsiniz.

İyi insanlar suya benzer.

Şeffaftır, yumuşaktır, sakindir.

Suyu dövemezsiniz. Suya vuramazsınız. Onun şeffaflığı, akışkanlığı, sert olmayan yapısı en büyük gücüdür.

Suyu kimse durduramaz. Önüne baraj yapabilirsiniz, set çekebilirsiniz ama sabırla, yılmadan, sükunetle su bir gün o barajı doldurur, o seti aşar.

Kötülük, taşlarla setler kurar, duvarlar örer.

Su, bir gün sel olur, önüne taşları katar, duvarları yıkar.

Kötü insanlar, durgun su gibidirler.

Kimseyle kucaklaşmak, birleşmek, kaynaşmak istemezler. O yüzden içlerinde bakteri biriktir, canlılar yaşamaz.

İyi insanlar nehir gibidir. Derelerle, akarsularla birleşir, kucaklaşır. Coşkuyla akar, denizlere, okyanuslara kavuşur, suyunu onlarla paylaşır.

Nehirlerin suyu her zaman temizdir, içinde her canlı yaşar.

Kötü insanlar sığdır, basittir, cahildir. Kötü emellerini gerçekleştirmek için bunlar yeterlidir.

İyi insanlar derindir, duygusaldır, irfan sahibidir. İyiliği başka türlü inşa edemezler.

Kötülerin dünyasında, melekler taşlanır.

İyilerin dünyasında, şeytan taşlanır.

Kötüler kadar cesur olmak yetmez.

İyiler kadar temiz kalmak da şarttır.