| Kategori : / KADIN VE ÂİLE | Okunma Sayısı: 3912 |
Evdeki lambalar nasıl yanıyor?
Bir yerden uygun voltta uygun kablolarla enerji geliyor, uygun volttaki ve vattaki lambalar düğmeye bastığımız zaman yanıyor ve ışık veriyor
Sevgi bundan basit bir olay mı? Bazen düğmeye basarsın, ampul yanmaz; çünkü enerji yoktur; bazen de ampul bozuktur. Bazı ampuller yüz vat ışık verir bazısı on vat bazen kısa devre olur, yangın bile çıkabilir. Sevgi de öyledir. Enerji yoktur, sevginin aydınlığı doğmaz. İstediğin kadar düğmeye bas. Bazen kablolar kopuktur, bazen ampul bozuktur. Bazen de on vatlık bir fersiz ışık vardır...
Sevgiyi doğuran kaynaklar bakım ister, özen ister, güç ister, denge ister. Öyle pattadak sevgi doğmaz. Bazıları sevgiye tamamen kapalıdır. Sevginin ışığını tanımaz bile. Binanın durumunu onarırsınız da insanın durumunu düzeltmek zordur. Bir usta getirir binayı aydınlatırsınız, lakin gönülleri aydınlatacak bir usta yok. Binaya tesisat döşer gibi insana meziyet, haslet, donanım yerleştiremezsiniz. Öylesi, sevginin sözünü çok kullanır da; niteliğini ve kendi durumunu bilmez. Bazı tutkuların, dürtülerin ihtiyaçlarını sevgi zanneder. Tedavi kabul etmez zaten, öyle bir yardım önerisini hakaret sayar. İnsan, sevdiğini kıskanır, sayar, çok önemser, gücendirmekten de onun tarafından gücendirilmekten de korkar; onu korur kendinin bir parçasıymış gibi görür, onun yanında olmak ister,... Onun uğruna zevk duyarak bazı güzellik çabaları gösterir, onu anlar, onunla iç dünyasını paylaşır...
Şirket ortaklığı gibi sevgi beraberliği olur mu? Hem de "iç rekabeti" olan bir şirket ortaklığı! Anlaşamamak ve çekişip durmak oranın tavrıdır. Normal insanlar normal meselelerde niçin anlaşamasınlar? Demek ki bir anormallik, bir eksiklik var. Anlaşamamak rekabet vs. sevgi beraberliğinin kavramları değildir. Uzun sürecek evliliklerde sevgi ile saygı beraber var olurlar. Evlilik, sevgisiz bir göstermelik saygı ile yürümez, sevgi ise saygıyı zaten içerir. Sevgi ya baştan olacak, ya sonradan doğacak; ikisi de yoksa karanlıkta yaşanıyor demektir. Bir taraf genelde sevgiye açıksa, iç zenginliğiyle ve sabırla yürütebilir. İki taraf da kapalıysa, her şeyden önce çocuklar ziyan olur.
Sevgi de bir eğitim konusudur. Sevgi ortamında büyüyemeyen, sevgiyi bilemez. Çeşitli acayiplikler, parçalanmış yahut kararmış ailelerden çıkıyor.
Ben iyi insan oldukları halde sevgisiz kalanlara da rastladım. Eşi ölüyor, pek sarsılmadan yenisini alıp neşeyle yoluna devam ediyor. Bir dramatik sahne karşısında etkilenmiyor. Gözleri hiç yaşarmıyor. Birini hatırlayıp hüzünlenmiyor... Eşinden ayrılmış, hiç beraber yaşamamışlar gibi görüşmeye devam ediyor. Dedim ya, şirket ortaklığı gibi bir şey. Kazanamadık şirketi tasfiye ettik, yine dostuz.
Biz mezun olduğumuz okuldan ayrılırken bile ağladık. Üçüncü sınıftayken babasının tayini sebebiyle bir arkadaşımız veda etmeye geldi. "Allah'a ısmarladık arkadaşlar. Hepinize başarılar diliyorum." dedi. Biz o gün akşama kadar matemdeydik. Duyarsız ve sevgisiz insanlarla her görüşmemde içimi hayret hissi kaplar. Bir türlü alışamam. Araştırsan, ailevî bir sevgisizlik boşluğu mutlaka vardır.
Sevgi olmayınca düşünce de olmaz, sadece mutluluk değil. Gelişemez o insan. Karanlıkta gelişilmez. Sevemeyen ve düşünemeyen bir insan, bitkisel bir sükûnet içinde günlük meşgalelerin akıntısında memnuniyetle sürüklenir. Ya kötülük, ya da işte böyle bir pasiflik, umursamazlık. Sevgisizliğin başka türü yok. İkisinin karışımı olan haller de görülebilir.
Düşünce eğitimi ile sevgi eğitimi, birlikte yürür. Bu yok ise, öğretiminizden de hayır gelmez. Nitekim üniversite mezunları arasında da şiddet uygulayan, sevgiye ve düşünceye açık olmadan yaşayan çok insan var.
Ufku sevgiye ve düşünceye açık olan insanlar arasındaki evlilikler sevgisiz kalmaz. Geçmişteki evlilikler onun için ömür boyu devam edebiliyordu. Sevgiyi beğeniden ibaret sayanlar ise dalgalanıp dururlar, ne durumda olduklarını da düşünemezler. Ve onlar aslında güzelden ve güzellikten de anlamazlar. Estetik, seviye ister. Matematik bile sezgisiz, dolayısıyla sevgisiz olmaz. (Riyazi Sezgi, Pascal)