ROMANTİZMİMİZİ YİTİRDİK AZÎZİM

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : İKTİBAS / Muhtelif Mevzûlar, Yazarlar, Yazılar

Okunma Sayısı: 5462

Yazar: Engin Sezen

ROMANTİZMİMİZİ YİTİRDİK AZÎZİM

Rakamlar, istatistikler, tasnifler... Ağır bürokrat havaları. Kurtarıcılık edaları. Salon adamlıkları... Ve en acısı; kırıp dökmeler...

Ve bütün bu hengamede, yitip giden romantizm…

Bayıltan bir romantizmden, tatlı su balığı romantizminden, maziperestlikten ya da üveyk edebiyatından söz etmiyorum. Melankolik hezeyanlar, arabesk hülyalar uzak dursun benden...

Romantizm, benim lügatçemde, kökü mazide olan bir ati mefkuresi ve dahi rasyonel temelli bir idealizm olarak geçiyor… Kişiyi ayakta tutan, sabah yatağından kaldıran, yaşamını anlamlandıran , hatta hayatını adadığı düşünce...

Bir hırka bir lokma değil; bin hırkalık bin lokmalık çalıştırıp, sadece bir hırkalık bir lokmalık yaşatan, dünyayı “kesben” değil “kalben” terkettiren düşünce… Biraz abdallık, biraz mecnunluk, biraz aşıklık maşukluk, biraz canfedalık... Bütün bunları da zariflerden zarif “ haddeden geçmiş bir nezaketle ” yapabilmek. Atmadan tutmadan, asmadan kesmeden, kırmadan dökmeden…

Dünyanın en “mehabetli ve mehafetli” romantikleri Anadolu’dan çıkmamış mıdır! Yunus, Mevlana, Eşrefoğlu, Gülşehri, Seyyid Nizam, Hacı Bayram, Niyazi-i Mısri...

Ve 21 yaşında İstanbul’a ellerinde karanfillerle giren o genç padişah… Ve onun

“ Gerçek padişahlık, hizmetkarlıktır” diyen Yedi İklimin sultanı dedesi.

Bugün, ağzımızı her açtığımızda, madde soluklar olduk. İşi, “ Para var, huzur var”, “ Yiyelim içelim güzelleşelim” eyyamcılığına ve pişkinliğine vurduk.

Rakamların, ince hesapların(!), dünyalık mürakabelerin, almaların vermelerin, iltimasların, bir şeyler satmaların, desinlerin, görünmelerin, - miş gibilerin, ben yaptım, sen ne yaptın demelerin arasında...yitip giden Hz. İnsan....
...

Oysa şimdilerde...

Tam bir Anadolu romantiği olan Nureddin Topçulardan, Erol Güngörlerden, Fethi Gemuhluoğlulardan, Necip Fazıllardan sonra... Tekrar başa mı dönecektik! Şeyh Galip estetiğinin zirvelerinden, ucuz hamaset edebiyatı vadilerine mi savrulacaktık!

Heyhat! Kaba saba tavır ve davranışlarımıza, nobranlığımıza, iri iri sözlerimize, boyumuzu aşkın iddialarımıza ve hâl-i pür-melâlimize bakılırsa, romantizm bizim diyarlardan gideli bir hayli zaman olmuş.