'KÜFR OLUR, BAŞKA DEĞİL, KAVMİNİ SÜRMEK İLERİ'

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : İKTİBAS / Muhtelif Mevzûlar, Yazarlar, Yazılar

Okunma Sayısı: 5420

Yazar: D. Mehmet Doğan

'KÜFR OLUR, BAŞKA DEĞİL, KAVMİNİ SÜRMEK İLERİ'

“Girmeden tefrika bir millete düşman giremez
Toplu vurdukça yürükler onu top sindiremez.”

Mehmet Âkif’in bu çok okunan, meşhur beyti 1912’de yayınlanan Süleymaniye Kürsüsü’nde şiirinde/kitabında yer alır.

Balkanlar kaynamakta, Hıristiyan Balkan kavimleri Osmanlı’nın Avrupa’daki varlığını tehdit etmektedir. Bu arada Arnavutlarda da ayrılıkçı fikirler neşv ü nema bulur.
Mehmet Âkif, aynı şiirin devamında,
“Arnavutlukla, Araplıkla bu millet yürümez”
demek zorunda kalmıştır.

Peki, Mehmet Âkif neden “Ben ki Arnavudum” dedi, veya demek zorunda kaldı?

Âkif, bir iftihar vesilesi olarak “Ben ki Arnavudum” demedi elbette...

1912’nin Ekiminde Balkan Savaşı patlak verdi. Küçük Balkan kavimleri birleşti ve politize olmuş Osmanlı ordusunu mağlub etti. Bulgar askerleri Çatalca’ya kadar ulaştı.

Bu aynı zamanda büyük bir göç (muhaceret) dalgası demekti. Yüz binlerce insan yüzlerce yıllık ana-baba yurtlarından sökülüp atıldı. Muhacirlerin önemli bir kısmı yolda zayi oldu, İstanbul’a veya Anadolu’ya ulaşanların bir kısmı da açlıktan, soğuktan ve salgın hastalıklardan hayatını kaybetti.

Balkan Harbi’nin acılarını en derinden hisseden ve yazan Mehmet Âkif’tir. Babası bir Balkan çocuğudur. Şimdi Kosova sınırları içinde kalan İpek’in Suşitsa köyünden gelmiş, tahsilini tamamladıktan sonra İstanbul’un en itibarlı medresesi olan Fatih medresesinde müderrislik yapmıştır.

Balkan harbinde Mehmet Âkif’i en fazla rahatsız eden durum, büyük çoğunluğu Müslüman olan Arnavutların Sırplarla işbirliği yaparak Osmanlıya isyan etmesidir. İşte o zaman Mehmet Âkif kükrer.

Hakkın Sesleri’nde,

“Arnavutluk yanıyor... Hem bu sefer pek müthiş”
diye giriş yapan şair, şiirin devamında babasına hitap etmek ihtiyacını hisseder:
“Baba! En sevgili annen o senin öz vatanın
Olacak mıydı feda hırsına üç kaltabanın?”

Ayrılıkçı Arnavutlara Âkif’in hitabı “kaltaban”dır. Bilen bunun hakaret manası taşıdığını fark eder.

Âkif bu şiirde “Küfr olur, başka değil, kavmini sürmek ileri” dedikten sonra kavimdaşlarının içine düştüğü durumdan kahrolur ve işte o zaman “Ben ki Arnavudum” der. Burada “Arnavut” olmakla iftihar yoktur elbette!

Ezcümle, Arnavut isyanı olmasa idi, Âkif Arnavut olduğunu ilan etmek ihtiyacını hissetmeyecekti. İlan ettiğinde ağır bir kahır ve hakarete varan bir tavır vardır.

Büyük şairimizi İstiklâl Marşı’nın TBMM’de kabulünün 92. yılında rahmetle anıyoruz.

Yazının kaynağına ulaşmak için tıklayınız.