ÂYET-İ KERÎME
Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.
Bakara, 120.
HADÎS-İ ŞERİF
Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.
Müslim, Rikak, 99.
SÖZÜN ÖZÜ
Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.
İsmet Özel
Kategori : / MUHTELİF ŞÂİRLER VE ŞİİRLER
Okunma Sayısı: 755
Yazar: Ahmet Ar
SEN GİDİNCE...

Sen gittin gideli dünya bir garip
Dertler baştan aştı, derman kalmadı.
Akıllar şaşırdı, diller dolaştı
Doğruyu gösteren ferman kalmadı.

Adım adım gezdin diyâr-ı Rûm’u
Ümîde çevirdin fecî durumu
Bin bir emek ile attın tohumu
Ekinleri yaktık harman kalmadı.

Pusula hep tersi gösterir oldu
Artık mesleğimiz sırf kibir oldu
Gönül sarayları yerle bir oldu
Ayağa kaldırır Sinan kalmadı.

Hep ümitle bakmış idin yarına
Mirasın ilimdi evlatlarına
Üzgünüm, gidecek şimdi zoruna
Bir ezber kaldı da irfan kalmadı.

Her taleben hizmet alsın isterdin
Sesini âleme salsın isterdin
İlim deryâsına dalsın isterdin
Denizler kurudu umman kalmadı.

İstikâmet üzre gitmez ayaklar
Helâl ile dolmaz oldu kursaklar
Karaya karıştı süt gibi aklar
Kılı kırk yaracak iz’an kalmadı.

Tuğla tuğla ördün sen bu hisarı
Bilmiş miydin yaşanacak hasarı?
Hakkı söyleyenler kapı dışarı
Doğruya sığınak liman kalmadı.

Yıkıldı hayaller, kırıldı düşler
Küfre kuyruk olup yardım edişler
Yalan dolan ile görüldü işler
İtimat sarsıldı, eman kalmadı.

Nursuzların arkasına takıldık
Takıldık da tepe üstü çakıldık
Çıfıtla bir olduk hepten yıkıldık
Gayrı bizden korkan düşman kalmadı.

Kâfirle aramız yarılmayınca
Bütün mü’minlerle karılmayınca
Allah’ın ipine sarılmayınca
Bizi sabit tutan urgan kalmadı.

Kara kış ortası, bir dağ tepesi
Küstürdük, duyulmaz bir dostun sesi
Bir ana kucağı, baba nefesi
İçine saracak yorgan kalmadı.

Farklı telden çaldık ayırdık dili
Ümmetin bu yüzden gönlü perdeli
Burguyu çok gerdik kopardık teli
Şarkımızı çalan keman kalmadı.

Bahçivan gidince çiçekler soldu
Son kalan gülleri hoyratlar yoldu
Aslan yatağına tilkiler doldu
Eyvah ki kovacak aslan kalmadı.

Her kapı kapandı, bunaldık darda
Yoklukta iyiydik, bozulduk var’da
Kaybolduk sahrâda, yittik dağlarda
Bizden haber veren duman kalmadı.

Yılkılar dağınık, süvari bir hoş
Bir meçhûle doğru var gücünle koş
Bilmem ne kazandık heybeler bomboş
Buğdaydan vazgeçtik saman kalmadı.

Lükse hayran kaldık, konfora kandık
O günden beridir ütüldük, yandık
Gavura özendik “biz”den utandık
Uygarlık bastırdı umran kalmadı.

“Her evlâdım bir Süleyman” demiştin
“Allah düşmanları düşman” demiştin
“Tefrika yapmayın aman!” demiştin
İçi yanık bir Süleyman kalmadı.

Yazar: Ahmet Ar
14-09-23
E mail: ahmet_ar@dogrulus.com
Yazar Hakkında Bilgi ve Diğer Yazıları
 
 
Yorumlar: 0
Bu yazı için henüz yorum yapılmamıştır.
SEN GİDİNCE...
Online Kişi: 12
Bu Gün: 33 || Bu Ay: 9.695 || Toplam Ziyaretçi: 2.221.888 || Toplam Tıklanma: 52.171.018