MUHAMMED ALİ... KAHRAMANA VEDÂ

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : / PORTRELER

Okunma Sayısı: 2705

Yazar: Ali Nur Kutlu

MUHAMMED ALİ... KAHRAMANA VEDÂ

Ezilmiş İslam dünyası, onun Müslüman olmasıyla beraber biraz olsun teselli oldu.

Dünya onu alkışladıkça, dünya onu konuştukça, dünya ona hayran oldukça, biz de kendimize pay çıkardık, teselli olduk.

Müslümanlar onun yumruklarıyla, yüz yıldır süren yenilgilerin intikamını alıyordu sanki.

O yüzden sabahlara kadar uyunmaz, onun maç gününü beklerdi İslam dünyası.

Beklerdi ve onun için dua ederdi.

Aslına kavga eden Muhammed Ali değildi. İslam dünyasının tüm garibanları, mazlumları, yetimleri, zayıfları ve gölgede kalmışlarıydı.

Ringe çıkan, ışıkların altında aydınlanan, güçlü vücudunda hayat bulan şey, Müslümanların ruhuydu.

Zafere, yenmeye ve kazanmaya susamış büyük bir milletin kavgasıydı o maçlar.

Böyle hissediyordu, böyle düşünüyordu milyonlarca Müslüman.

O yüzden, yumrukları vuran sadece Muhammed Ali değildi.

O yüzden, kelebek gibi uçan sadece Muhammed Ali değildi.

O yüzden, arı gibi sokan sadece Muhammed Ali değildi.

Dünyadaki bütün Müslümanlar, o maçları izlerken, tıpkı Muhammed Ali gibi uçuyor, dans ediyor ve vuruyordu.

Muhammed Ali rakibine vururken, onu izleyen Müslümanlar da emperyalistlere, sömürgecilere, işgalcilere ve hainlere vuruyordu.

Muhammed Ali rakibini devirirken, onu izleyen Müslümanlar da, yüz yıldır topraklarını, ülkelerini, kardeşlerini sömürenlerin iktidarını devirdiğini düşünüyordu.

Muhammed Ali, zafer yumruğunu havaya kaldırdığında, hepimiz, tüm garibanlar, tüm yenilmişler, tüm baldırı çıplaklar da göz yaşlarıyla zafer kazandığını hissederdi.

Muhammed Ali bizim kahramanımızdı.

Muhammed Ali bizim intikamımızdı.

Muhammed Ali bizim zaferimizdi.

O, Müslümanların yumruğuydu.

O, İslam'ın zaferiydi bizim için.

Malcolm X gibi, Muhammed Ali de siyah öfkenin ve siyah direnişin sembolüydü.

Kölelerin, köleleştirilmiş garibanların, siyahların, zencilerin, sarı benizlilerin, kızıl derililerin öfkesi, Muhammed Ali'nin yumruğunda, köle tüccarların yüzünde patlıyordu.

Muhammed Ali, Afrikalı atalarının, bahtsız atalarının, köle atalarının zincirlerini o ringlerde kırdı.

Her zaferi, köleliğin bir halkasını kopardı. Her yumruğu, Afrika'da sömürülmüş ve öldürülmüş gariban siyahların intikamını aldı adeta.

Afrika, Müslümanlar kadar onu sevdi, onu izledi, ona hayran oldu, onun için dua etti.

Afrika tüm acı tarihinin, makus talihinin bir gün onun eliyle, onun yumruğuyla değişeceğine inandı.

Kurumuş Afrika topraklarında doğan çocuklar, onun gibi güçlü olmak için çalıştı. Onun gibi dövüşmek için bilendi. Onun gibi kendine güvenmek için uğraştı.

Harlem'in, Bronks'un, Virginya'nın dışlanmış, itilmiş zencileri onunla ayağa kalktı. Malcom X gibi konuşup, Muhammed Ali gibi dövüşmek istediler.

Onlar bizim kahramanlarımızdı.

Gittiler, bizi kahramansız bıraktılar.

Gittiler, bizi hatıralarıyla ve meydan okuyan duruşlarıyla baş başa bıraktılar.

Gittiler, bize yeni kahramanlar doğurmak için hikayeler bıraktılar.