ÖĞRETMENLERİN AV SEZONU BAŞLADI!

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : / MAÂRİF (Eğitimle İlgili Yazılar)

Okunma Sayısı: 3857

Yazar: Sait Çamlıca

ÖĞRETMENLERİN AV SEZONU BAŞLADI!

Bir öğretmenin ağzından çıkan sözler kurşun gibi, ok gibi etkilidir. Hedefinde tek bir kişi vardır: Öğrenci… Öğretmen, zihin ve gönül dünyasında biriktirdiği kurşunlarla, ya öğrencinin geleceğini vurur, ya da öğrencinin geleceğine dair ümitsizliklerini…

Bir öğretmenin, öğrencilerinin hayatını ne kadar değiştirebileceğini, kelimelerle anlatmak çok zor… Öğretmenin öğrencisinin hayatında açacağı ufuklar ne kadar büyük ise, yıkacağı ümitler de o kadar büyüktür. Hepimizin hayatında ufuk açan öğretmenlerimiz kadar, ümit kıran öğretmenlerimiz de olmuştur.

Ufuk açan kurşun!

Lise yıllarım genelde yaramazlıklarla geçti. Üç defa disiplin cezası aldım. Sınıfta kalmadan okulu nasıl bitirdiğim ise bambaşka bir “nasip” konusu. Son sınıfa geldiğimizde, yaramazlıklarımız da zirvedeydi. Tüm son sınıflarda olduğu gibi, bizde de okulun en büyükleri /kıdemlileri olmanın şımarıklığı ve rahatlığı vardı.

Okula yeni ve genç bir öğretmen gelmişti. Muzaffer EYİMAYA… Muzaffer Hoca bizim Dinler Tarihi ve Hitabet derslerimize giriyordu. Yıl içerisinde bizimle arkadaş oldu. Bizimle top oynar, çay içer, muhabbet ederdi. Birkaç akşam evinde çay içip bazı konuları da konuşmuştuk. Onun dersinde de yaramazlıklar yapardık bazen. Ancak bizi susturmak için öyle laflar sokardı ki bize, gülerdik rezil olan halimize. Bizimle beraber güldükten sonra dersine devam ederdi. Biz de daha fazla yaramazlık yapmaktan utanırdık.

Hitabet dersinde, herkesin sınıfa bir kitap özeti kadar da olsa ders anlatması gerekiyordu. İlk ders anlatma (Hitabet) deneyimi mi o sene yaşamıştım.

Sene sonu yaklaşmıştı. Yunus Emre haftasında bir tiyatro gösterisi düzenlemek istediğini söyledi. Sosyal etkinlikler genelde çalışkan ve efendi öğrencilerle yapıldığı için, ben ve yaramazlık yapan ekip arkadaşlarımdan hiç kimse el kaldırmadı.

Muzaffer Hoca Yunus Emre rolünü, dayımın oğlu olan, adı da Yunus Emre olan sınıf arkadaşımıza verdi. Sonra, “Bu oyunda iki kişi rol alacak. Birisi Yunus Emre’yi canlandıracak, diğeri de Yunus Emre’yi yoldan çıkartmaya çalışan nefsini, yani Şeytanı.” Bunları söyledikten sonra Muzaffer Hoca bana döndü. “Şeytan rolünü sen oynayacaksın Sait! Hani o gıcık ve sinir bozucu bir gülüşün var ya, tam o gülüşü istiyorum sahnede.”

O günlerde öğretmenleri kızdırmak ve arkadaşları güldürmek için, özellikle iğrenç bir kahkaha atıyordum. Muzaffer Hocam da bu kahkahama birkaç kez şahit olmuştu. “Sahneye çıkarken bu kahkahan ile giriş yapacaksın ve birkaç kez aynı kahkahayı tekrar edeceksin” dedi.

Birkaç haftalık çalışmayla, şeytan rolünü sahnede iyi sergileyince, yıl sonu gösterisinde de birkaç rol almıştım. Tabii bu rollerimde hep kötü öğrenci, sarhoş adam gibi rollerdi.

Muzaffer Hocamdan Hitabet dersinde edindiğim bilgiler, sene içindeki tiyatro gösterisiyle birlikte sahneyi ve insanlara bir şeyler anlatmayı sevmiştim. Bugün Türkiye’nin her yerinde konferanslara çıkıyorsam, bunu Muzaffer Hocamın bana verdiği özgüvene borçluyum.

Liseyi okuduğum Tokat’ın Turhal ilçesinde ne zaman konferans versem, Muzaffer EYİMAYA hocamı mutlaka şükranla anarım. Liseyi bitirdiğim 1993 yılından bu güne kadar hem hocamı hayırla andım, hem dua ettim sürekli.

Ümit vuran kurşun!

Karabük Milli Eğitim ve Müftülük Konferansları için birkaç günlüğüne Karabük’e gitmiştim. Bir okulun velilerine konferans verdikten sonra Öğretmenevine geçtim. Günde üç veya dört konferans verdiğim için yorulmuştum. Okul müdürü ile birlikte birkaç arkadaş, yorgunluk çayı içmek için benimle geldiler. Öğretmenevinin kulisinde çay içerken, okul müdürü arkadaş, Matematik öğretmeninin kendisini Matematikten nasıl nefret ettirdiğini anlattı. Birçok hatıra dinlemiştim, ancak bu hatıradan çok etkilenmiştim. Emekliliği yaklaşmış olan Müdür arkadaş hatırasını anlattıktan sonra, kendisine bu hatırayı mutlaka yazacağımı da söyledim.

Olay liseye yeni başladığı yıl yaşanıyor.

“İlkokul yıllarımda en iyi dersim Matematik dersiydi. Matematik sorularını çözmekten büyük bir keyif alıyordum. Sadece sınıfta değil, okulda herkes benim Matematik becerimi bilirdi. Yapı olarak sınıf arkadaşlarımdan çok daha iri ve yapılıydım. Liseye başladığımda, yeni hocalar yeni arkadaşlar arasında derslere başladık.

Liseye başladığımızda da sınıfın en iri yapılı öğrencisi bendim. Matematik hocası çok soğuk ve sert duruyordu. Ben yine aynı hevesle dersi dinleyip notlarımı alıyordum. Eve gidince ilk önce Matematik notlarımı tekrar ediyordum. Yazılıların yaklaştığı hafta, Matematik hocamız tahtaya uzunca bir soru yazdı. Sınıfa alaycı bir tavırla bakıp, “Bakalım bu soruyu çözebilen çıkacak mı?” dedi. Benden başka kimse el kaldırmadı. Ben hemen tahtaya çıktım. Soru uzun ve zor olmasına rağmen, soruyu hatasız çözdüm. Öğretmen tahtaya gelip soruyu iki kez kontrol etti.

Önce benim yüzüme alaycı bir şekilde baktı. Cüsseli olduğum için benim alay edercesine sınıfa dönerek “Bu soruyu bu öküz mü çözdü?” diye alay etti. Bütün sınıf kahkaha attı. Ben tebrik ve teşekkür beklerken rezil olmuştum. Hiç kimsenin çözemediği soruyu çözebilme becerimden hiç bahsetmeyen Matematik öğretmeni benimle alay etmiş, beni bütün sınıfa rezil etmişti. Sırama oturduğumda, zorumdan ağlamamak için kendimi zor tuttum.

O akşam eve gider gitmez, Matematik kitabını ve defterini paramparça edip çöpe attım. O sene dahil tüm lise hayatımda Matematikten sınıfa geçmekte çok zorlandım. Bugün emekliliğim yaklaştı halen Matematik’ten nefret eden birisiyim.”

Bir tek cümlenin insan hayatında bu kadar etkili olmasının sebebi, sadece cümlenin içeriği değildir. O cümlenin kimin ağzından çıktığı önemli. Öğretmenlerin ağzından çıkan cümleler, bir kurşun gibi vurmamalı öğrenciyi.

Umuda değil, ümitsizliğe kurşun atan (ümidi değil ümitsizliği öldüren) öğretmenlerin sayısının çoğalması temennisiyle.

Yazının kaynağına ulaşmak için tıklayınız.

Yazar: Sait Çamlıca	30-09-10
E mail: saitcamlica.com		Tweet

Yorumlar: 2

Muhammet YILDIZ
eğitim sevgi,sabır ve saygı ister			Tarih : 20-09-12
Öğretmen öğrencinin kalbine girmeli.bunu başarmayan öğretmen öğrencinin kalbine giremez.tıpkı demircinin demiri ısıtıp daha sonra şekil vermesi gibi.eğitim sevgi,sabır ve saygı ister.

MÜJKAN
EĞİTİM			Tarih : 27-10-10
EĞİTİM DEKİ HATALAR ,ÖĞRETMENLEDE KALMIYOR.TABİİ ÇEVRE FAKTÖRÜDE VAR.FAKAT BENCE ÖĞRETMEN ÖĞRENCİNİNHAYATINI SÖNDÜRÜR,YADA GÜLDÜRÜR.ÇOK ETKİLİ.TOPLUMUN GELECEĞİ EKONOMİSİ.ADALETİ HERŞEYİ ÖĞRETMENİN ELİNE VERİRKEN İYİ DÜŞÜNMELİYİZ.MAAŞ ALMAK İÇİN DEĞİL,İYİ ÖĞRETMEN YETİŞTİRMELİ.EMEKLİ ÖĞRETMENİM BENİM İÇİN KUTSAL BİR MESLEK DÜNYAYA BİN KEZ GELME ŞANSIM OLSA BİN KEZ ÖĞRETMEN OLURDUM.YAZILARINIZ ÇOK ANLAMLI TEŞEKKÜRLER.ESKİDEN İLKOKUL MEZUNLARI ŞİMDİKİLERDEN DAHA KÜLTÜRLÜYDÜLER. ZOR PROBLEMLER ÇÖZEBİLİYORLAR BELKİ AMA MUHAKEME YOK.KİTAPLar ÇOK GÜZEL.FAKAT AZİM ,HEDEF OKUL TARAFINDAN VERİLMELİ.EĞİTİME ÖĞRETİMDEN DAHA FAZLA ÖNEM VERLMELİ.ÖĞRETİM O,ZAMAN DAHA KOLAY OLACAKTIR.