SOMALİ BİZE YARDIM EDİYOR!

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : / RAMAZAN- ORUÇ- İNSAN

Okunma Sayısı: 3553

Yazar: Gökhan Özcan

SOMALİ BİZE YARDIM EDİYOR!

Somali'de yaşanan acı insanlık manzaraları bu yıl bizim oruçlarımıza da farklı anlamlar kattı. Hep söyleriz ya; "Oruç tutmak yoksulun halini de anlamaktır" diye, işte bu hali en üst seviyede yaşıyoruz bu Ramazan'da.

Bugünün yaşama biçimi insanları duygusal olarak kendi hayatlarına kilitlemeye ayarlı... Kendi kurgulanmış gerçekliklerimizden dışarıya çıkaramıyoruz pek zihinlerimizi. Kendi arzu ve heveslerimizden, kendi beklentilerimizden, kendi ihtiraslarımızdan, kendi açlıklarımızdan kurtulmayı başaramıyoruz ki, az da olsa başkalarının halinden anlamaya vaktimiz olsun. Fotoğraf açık oysa; yoksulluklar zenginliklerin yanı başında hüküm sürüyor. Açlıklar, aşırı toklukların bir adım ötesinde...

Gecenin geç saatlerinde herhangi bir büyük şehrin merkezi bölgelerinde dolaşanlar o ışıltılı meydan ve caddelerde birer hayalet gibi dolaşan hayat düşkünlerini mutlaka göreceklerdir. Parkların sert yüzeyli banklarında, alışveriş merkezlerinin dışarıya içerinin hararetini bırakan havalandırma boşluklarında, birkaç metrekarelik bankamatik hücrelerinde gecenin ürpertici serinliğini ısıtmaya çalışan o yok, yoksul ve yoksun bedenleri... Ya da gece olması şart değil; paranın sağlayabileceği ayrıcalıkları olanca şatafatıyla gözlerimize sokan dev bilboardların hemen altına sinmiş, kağıt mendil, tükenmez kalem, yara bandı satarak ayakta kalmaya çalışan minicik bedenler var, sokakla kararmış minicik hayatlar...

Yaşamamıza yetecek olanın ötesindeki her zenginliğimizin o hayat düşkünlerinden, o sokak hayaletlerinden, sokakla kararmış o minicik bedenlerden çalınmış olduğunu görebiliyor muyuz? Hayatın elindeki bütün imkanlarla bizim paşa gönüllerimizin, bizim kendini kaybetmiş ihtiraslarımızın hizmetine koşması gerektiği fikrine mi bırakıyoruz yoksa kendimizi. Hangisi oluyor daha fazla? Midelerimiz yediklerini hazmedemiyor saatler boyunca. Dolaplarımız aylarca giymeye fırsat bulamadığımız giysilerle dolu... Ne zaman elimize biraz para geçse; her şeyi unutup ya arabamızı, ya televizyonumuzu, ya bilgisayarımızı, ya cep telefonumuzu değiştirmeyi düşünüyoruz bir üst modeliyle. Dört beş yıldızlı bir tatil, bir oda daha büyük bir ev, gözümüze en azından bir süre için daha parlak ya da daha az sıkıcı görünecek bir hayat... Her şey, elimize geçen bütün varlık, ona sonradan eklenen her ilave imkan, sadece doymamaya ayarlı nefislerimizin gurultusunu bastırabilmek için!

"Bizim ülkemizde bunca yoksulluk varken Somali'de ne işimiz var" diye söylenenler var sağda solda. Tam da o yoksullukları görmek için ihtiyacımız var bizim Somali'de olmaya. Hayatımızın orasına burasına tutunmaya çalışan yoksulların, yoksunların, hayat düşkünlerinin yeniden görünür hale gelebilmesi için ihtiyacımız var. Unutan kalplerimize vicdanı, merhameti, merhametin içinde çağıldayan sevgiyi yeniden hatırlatabilmemiz için... Çünkü Somali, en katı kalplerin bile kendinden kaçıramayacağı gerçeği haykırıyor yüzümüze: Yaşamamıza yetecek olandan fazla neyimiz varsa, bilelim ki başka hayatlardan çalıntıdır!