ÂYET-İ KERÎME
Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.
Bakara, 120.
HADÎS-İ ŞERİF
Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.
Müslim, Rikak, 99.
SÖZÜN ÖZÜ
Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.
İsmet Özel
Kategori : İKTİBAS / Muhtelif Mevzûlar, Yazarlar, Yazılar
Okunma Sayısı: 245
Yazar: Gökhan Özcan
BİZ GENÇLERİMİZE NE YAPTIK BÖYLE?

BİZ GENÇLERİMİZE NE YAPTIK BÖYLE?Suçüstü

Hayata veda etmeye hazırlanan yaşlıların, ömürlerinin baharındaki gençlere göre çok daha moralli ve sağlam durduğu bir dönemin içinden geçiyoruz. Aksi beklenir oysa.

Gençlerin önünde uzun bir ömür var; yaşanacak kim bilir ne çok şey... Gelecek, bilinmezleri içindeki kötü ihtimallerle bir parça endişelendirebilir insanı. Ama önünüzde koca bir hayat varken, hayalleriniz ve umutlarınız bu endişelerin, kaygıların, korkuların üstünden rahatça atlatabilir sizi. İyi şeylere inanmaya ve heyecan verici ihtimallere kendini bırakmaya daha müsaittir çünkü insanın tabiatı.

Oysa yaşlıların yolu kısalmış halde, takdir-i ilahi her an onları bu dünyadan alıp ebediyete götürebilir. Yaşanacak ne varsa iyi kötü yaşanmış, geride bırakılmıştır. Yaşanamayanların da bu saatten sonra yaşanması zordur. Uzunları yakarak yaşamaları mümkün değildir yaşlıların; kısa vadeli heyecanlar ve sevinçlerle bir şekilde günlerini geçirir, küçük mutluluklarla o günlerin içini doldurmaya çalışırlar. Bu küçük, solgun mutlulukların içinde bile bir parça hüzün bulunur ama mutlaka.

İnsanın ilk baharı için muhtemel duygu durumu tablosunda umut ve heyecanın başı çekmesini bekleriz. Son baharı içinse bolca mahzunluk... Ama şimdilerde tablolar bu şekilde oluşmuyor. Gençlerin büyük ekseriyeti umutsuz, fazlasıyla kırılgan, hayatın hep daha kötüye gideceğine inanmış bir görünüm içinde... Kalabalıklar içinden seçtikleri küçük, gerçekten çok küçük ve yaşıt bir azınlık dışında hiç kimseyle iletişim içinde olmak istemiyor, insanî bağların gereği olan birtakım süreçlerden ölesiye sıkılıyorlar. Gelecek hakkında uzun vadeli bir beklentileri yok. Önlerindeki ilk sınavı başarılı bir şekilde atlatmak dışında önlerindeki uzun hayata dair bir hayal de kurmuyorlar neredeyse.

Bunları, yaşanan hiçbir olumsuzluktan üstüne pay almaya yanaşmayan bir üslupla kaleme almama gayreti içindeyim. Böyle bir alışkanlığı, daha doğru söyleyişle bir ezberi var çünkü yetişkinler dünyasının. Önceki nesil pişkinliği içinde bir akla kara tablosu ortaya çıkarmak ya da gençleri kafadan mahkum etmek de değil derdim elbette. Aksine, içinde yaşadıkları bu karamsar ve kapalı dünyanın sorumlusu olarak da görmüyorum ben yeni nesilleri. Onlar bu yeni hayatın mağduru, kurbanı daha çok... Yetişkinler olarak onlara sunduğumuz zorunlu yaşama pratiğinin doğal sonucunu yaşıyor onlar.

Altı yaşından yirmi beş, bazen otuz yaşına kadar süren bir zaman boyunca onları hayatın doğal seyrinden, sosyal dokusundan, insanî pratiklerinden koparıyor, dört duvar arasındaki bir dershanenin içine kilitliyoruz. Yapılan her yanlışın doğruları götürdüğü, umutları yıktığı, onlara geri alınması imkansız bedeller ödettiği bir mahkumiyet hayatı... Görme, öğrenme, öğrendiklerini kişiliğine katma, pişme, olgunlaşma ile geçmesi gereken yıllarını, hayatın pratikleriyle bağı çok tartışmalı ihtisas bilimlerine, bilinmeyenli formüllere, sayıların ve işaretlerin duyguları olmayan sebep ve sonuçlarına kurban veriyoruz. Onları ders çalışsınlar, test çözsünler, bilmem kaçıncı dilime girsinler, geride kalmasınlar diye vahşi ve kör bir yarışın figüranları haline getiriyoruz. Bir dünyada değil, bir dershanede yaşıyor, orada büyüyor, hayatla ilgili tek bir hava deliği bile olmayan bu dehlizde ölmeyecek kadar nefes alıp vererek ‘ideal insan olmalarını bekliyoruz. Çoğu farkında bile değil öfkelerinin ya da bize karşı neden bu kadar tepkisel olduklarının. Ama öyleler ve bizi sevmekte haklı olarak zorlanıyorlar. Ve üstelik kızmakta da haklılar.

Yaşlıların bile hayatla bağlarını ilk baharını süren bu gençlerden çok daha pozitif tutmasının sebepleri üzerinde düşünmeli, suçumuzu kabul etmeliyiz. Onlara yaşayabilecekleri bir yer bırakmadık ki biz! Sadece test çözmelerini, sınav kazanmalarını istedik. Bunu yapmaya da ısrarla, ihtirasla, gözü dönmüş bir biçimde devam ediyoruz.

Ne olacaksa artık, o kahrolası sınavlardan sonra!

... Edebiyatla, dille, geleneğin sesi ve sözüyle geçirilmiş bir hayatın ardından, güzel insan, değerli büyüğümüz Ahmet Özalp de aramızdan ayrılarak ebediyete göçtü. Geride incelikle nakış gibi işlenmiş eserler kaldı. İyi, güzel, gayretli ve ince bilirdik, mekanı cennet olsun. Başta sevgili Taha olmak üzere, bütün ailesine, dost ve sevenlerine, edebiyat camiamıza sabır diliyorum.

Yazının kaynağına ulaşmak için tıklayınız.

Yazar: Gökhan Özcan
26-09-22
E mail: yenisafak.com
 
 
Yorumlar: 0
Bu yazı için henüz yorum yapılmamıştır.
BİZ GENÇLERİMİZE NE YAPTIK BÖYLE?
Online Kişi: 19
Bu Gün: 294 || Bu Ay: 9.551 || Toplam Ziyaretçi: 2.221.382 || Toplam Tıklanma: 52.166.375