SA'LEBE'NİN HİKÂYESİNDEN ÖĞRENECEK ÇOK ŞEY VAR

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : / KISSADAN HİSSE

Okunma Sayısı: 3459

Yazar: A. Hümeyra Karaman

SA'LEBE'NİN HİKÂYESİNDEN ÖĞRENECEK ÇOK ŞEY VAR

Kanaat ne tükenmez hazinedir

Allah insanı “yaratılmışların en şereflisi” olarak yarattı. Bütün canlı-cansız varlıklar insanoğlunun emrine verildi. Peki, bizler bunların hakkını verebiliyor muyuz? Nefsimizin elinde oyuncak olduğumuzdan mıdır yoksa iki mercekten bakabildiğimiz olayların arkasındaki sebepleri göremediğimizden midir bilinmez, bir kirpiğimizin hakkını bile veremezken bize verilmeyenlerle ilgilenip onların peşine düşüyoruz. Neden verilmediğinin üzerinde bir an bile olsun düşünmeden. Neyin bizim hayrımıza olduğunu bilmeden.

İşte size “Allah’ım bilmediğim bir şeyi Sen’den istemekten yine Sana sığınırım.” duasının ne anlama geldiğini anlatan bir ibret öyküsü:

Sa’lebe Medineli Müslümanlardandı. Allah Resûlü (sallallahu aleyhi ve sellem) ile sürekli hemhal oluyor, vahyi ilk ağızdan dinliyordu. Ancak bir zaafı vardı. Sa’lebe mala ve mülke karşı aşırı derecede hırslıydı. Zengin olmak istiyordu. Nihayet bir gün huzura çıkarak şöyle dedi:

-Ya Resûlallah! Allah’a dua et de zengin olayım.

İnsanları bütün zaafları, kabiliyetleri ve karakterleriyle tanımada eşsiz olan Nebiler Serveri (aleyhi’s-salatü ve’s-selam) Sa’lebe’nin bu isteğine şöyle cevap verdi:

-Şükrünü yapabildiğin az mal, şükrünü yapamadığın çok maldan hayırlıdır.

Sa’lebe, bu nasihatin tesiri altında kalmıştı. Ancak zengin olma tutkusu onun yakasını bir türlü bırakmıyordu. Tekrar Peygamberimize müracaat etti:

-Ya Resûlallah! Dua et de zengin olayım.

Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) bu defa şöyle buyurdu:

-Ben senin için kâfi bir örnek değil miyim? Allah’a yemin ederim ki isteseydim şu dağlar altın ve gümüş olarak arkamdan akıp geleceklerdi, fakat ben kabul etmedim.

Ancak Sa’lebe talebinde ısrarcıydı:

-Seni hak peygamber olarak gönderene yemin ederim ki eğer beni zengin ederse fakir fukarayı koruyacak, her hak sahibine hakkını vereceğim.

Salebe’nin bu kadar ısrarına dayanamayan Allar Resûlü (sallallahu aleyhi ve sellem):

-Rabbim! Sa’lebe’yi istediği mala kavuştur, diye dua etti.

Sa’lebe bundan sonra koyun alarak otlatmaya başladı. Koyunları sürüler tutacak kadar çoğaldı. Daha evvel hiçbir namazında cemaati kaçırmayan Sa’lebe, artık sadece öğle ve ikindiyi cemaatle kılabiliyordu. Diğerlerini koyunlarının ardında, bazen de kaza olarak kılıyordu.
Sa’lebe’nin kısa zamanda bereketlenip çoğalan koyunları Medine yakınlarına sığmaz oldu. Sürülerini otlatmak için sulak yaylalara gitmek zorunda kalan Sa’lebe, artık öğle ve ikindi namazlarına da gelmiyor, sadece cuma namazlarında mescitte görülüyordu. Nihayet koyunları, ona Cuma namazını da unutturdu. Bir gün Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem):”Sa’lebe görülmüyor, nerededir?” diye sordu. Sahabe:

-Koyun aldı. Koyunları buralara sığmaz olduğundan şimdi vadilerde, sürüsünün ardında dolaşıyor, dediler.

Bunun üzerine Nebiler Sultanı:

-Yazık oldu Sa’lebe’ye! buyurdu.

Bu sırada zekât emri geldi. Sa’lebe mallarının zekâtını almak üzere gelen görevlilere:

-Bu malları ben kazandım. Neden başkasıyla paylaşayım! diyerek onları eli boş çevirdi.
Haberi duyan Nebiler Serveri (sallallahu aleyhi ve sellem) çok üzüldü ve: “Yazık oldu Sa’lebe’ye!” sözünü tekrarladı. Sa’lebe, önceden “Zengin olursam zekâtımı vereceğim.” diye yemin etmişti. Fakat sonra bu yemininden dönüp zekâtını vermeyince kaybedenlerden oldu.

Yazının kaynağına ulaşmak için tıklayınız.