EDEBE ÇAĞIRANA EDEPSİZCE CEVAP!

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : İKTİBAS / Muhtelif Mevzûlar, Yazarlar, Yazılar

Okunma Sayısı: 3512

Yazar: Gökhan Özcan

EDEBE ÇAĞIRANA EDEPSİZCE CEVAP!

Boşa hezeyanlanma, söz sana değil!

Sığ aklın, köpürmüş düz mantığın, sallama sözün, kifayetsiz muhterisliğin, cahil cesaretinin gemi azıya aldığı bir devirdeyiz. İlme, irfana, emeğe, tecrübeye ve liyakate zerre saygısı olmayan yeni bir 'vatandaş' tipi ortaya çıktı ve bunlar sahip oldukları sınıfsal avantajları tepe tepe kullanarak herkesten fazla gürültü çıkarıyor. Dinlemiyor, anlamıyor, sözün müktesebatına dair kafa yormuyor ve abuk sabuk bağırıp çağırmaktan hiçbir şey öğrenmeye vakit bulamıyorlar. Öğrenmiyorlar çünkü zaten öğrenmeye ihtiyaçları olduğunu da düşünmüyorlar. Onlar doğdukları semt, okudukları okul, yaptıkları iş, öteden beri sahip oldukları imtiyazlar, oy verdikleri parti, otomatiğe bağladıkları buyurgan kimlikler, içlerine işlemiş sınıfsal kibirle bakıyorlar hayata. Gazeteleri var, televizyonları var, ajansları var, durmadan kendi aralarında top çevirdikleri demode sanat ortamları var, her türlüsünden teknolojik imkanları var, gelip geçen her trende cumburlop atlayacak paraları var, katliamlara 'iç savaş', darbeciliğe 'cumhuriyeti koruma', dindara 'gerici', halka 'göbeğini kaşıyan adam' diyebilecek bir metabolizmaları var. Din; eğer her istediklerinde eğip bükebilecekleri, kesip biçebilecekleri, küçültüp büyütebilecekleri portatif bir 'değerler sistemi' olacaksa onu günlük hayatlarında kullanmak isterler. Mümkünse rahatlarını kaçırmadan, hiçbir yük ve masraf getirmeden, paşa gönüllerinin keyfini kaçırmadan, öyle her işe de burnunu sokmadan, yaşama tarzlarını ırgalamadan... Esasen kendilerine tapmakla birlikte, sosyal pozisyonları icap ettirdiğinde çıkarılıp takılmak üzere çantalarında bir zararsız rozet, bir uysal yaka aksesuarı olarak sürekli sınırlı sorumlu bir 'tanrı' taşımak istiyorlar. Kendi heva ve heveslerinden yoğurdukları ölçüsüz bir kurguyu her ihtiyaçları olduğunda oyuncak ettikleri o 'tanrı'ya yamamak, yapıştırmak, onu o şekilde kullanmak, o minicik tanrıcığın tanrısı olmak istiyorlar. Hem kuralları kendileri koymak, hem adı 'teslimiyet'le aynı kökten gelen bir dinin değnekçisi olmak istiyorlar. Herkes gelsin, hiç itiraz etmeden, hiç gıkını çıkarmadan, kendi edebini, kendi hissiyatını, kendi katıksız teslimiyetini ortaya koymadan kendi bindikleri dolmuşa binsin istiyorlar. Bu ülkede yaşayan herkesi kendileri gibi varsayıyor, her fırsatta memlekete nizam vermeye kalkıyorlar. Bu toplumu parmaklarında istedikleri gibi oynatabileceklerini düşünüyorlar. Hayata kendileri gibi bakmayan insanlara hoyratça atarlanmakta, kılıktan kılığa girip linç alayları oluşturmakta, haddini bilmez hakaret fırtınaları koparmakta bir ayıp görmüyorlar.

Malumunuz, Ramazan ayı münasebetiyle yayınlanan, doğal hedef kitlesi İslam'a teslim olan, dolayısıyla inancının vazettiği kaidelerle kendini bağlı hisseden insanlar olan bir iftar programında, ilmiyle ve irfanıyla muteber ve muhterem bir büyüğümüz, bundan çeyrek asır önce bu ülkenin hemen her köşesinde zaten yaşanmakta olan bir anlayışa, bir edeb geleneğine işaret etti. Bu perspektiften hareketle, bugünün hallerine dair bazı rahatsızlıklarını ve eleştirilerini de sözlerine ekledi. Kendilerini zaten bu değerlerle az ya da çok bağlı hissetmeyenlerin, hayatlarını buna göre şekillendirmeyenlerin bu sınır tanımaz öfkesi neyin nesidir? Söz sahibine söylenmiştir, yerini de bulmuştur. Katılmayan katılmadığını, eleştiren eleştirisini edeb dairesinde kalarak söyler, hiç o taraklarda bezi olmayan da 'benimle bir ilgisi yok' der, yoluna gider.
...