70-80 NESLİNİ YETİŞTİREN OCAK VE KİTAPLAR

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : İKTİBAS / Muhtelif Mevzûlar, Yazarlar, Yazılar

Okunma Sayısı: 2212

Yazar: Namık Açıkgöz

70-80 NESLİNİ YETİŞTİREN OCAK VE KİTAPLAR

70-80 NESLİNİ YETİŞTİREN OCAK VE KİTAPLAR Bir Kuşağın İtirafı Veya Hesaplaşması: Tedavüldeki Kitaplar

Bizim “dâvâ” donanımımız, tamamen derneklerde teşekkül etmiştir. Dernekler, bizim “dâvâ”mızın temel mekânları, seminerler ise fikir seralarımızdır. Dernek-kitap(dergi)-seminer üçlemesi, en az üç kuşağa laboratuar olmuştur. Bu yüzden yaşlı kuşak ülkücüler için, 1970’ler Millî Eğitim ve üniversitelerin yanında “ocak kültürü” ile donanma yıllarıdır ve rahmetli Dündar Taşer, bu yüzden, kendi kuşağı ve bizim kuşak için “imalat hatası” demiştir. Sivil okumalar ve tartışmalar, devletin planladığı genç profilinden farklı gençlerin yetişmesini sağlamıştır.

Ülkücü gençliğin okumalarını, Beşir Ayvazoğlu vaktiyle değerlendirmişti. O zamanlar ve daha sonra, “millî görüşçü, akıncı veya İslamcı” gençliğin yetişme şekil ve şartlarını merak etmiştim. MTTB ve Akıncılar Derneği çerçevesinde bir faaliyet dizisiyle donandıklarını az çok tahmin ederdim ama bildiğim kadarıyla bu iki dernek de daha çok onların vitrin yüzü idi ve buralara “fikir sakalığı” yapan lojistik işleyişi pek bilmiyordum ve merak ediyordum.

Bu merakımı yıllar sonra, Necdet Subaşı’nın 2 kitabında verdiği bilgiler/anıları okuyarak giderdim. Önce “Yaz Dediler Ânı” ve sonra “Tedavüldeki Kitaplar”, 70 ve 80’li yıllarda yetişen “İslamcı” kuşağın donanım sürecinin hesaplaşma ve itiraf şeklinde anlatıldığı kitaplardır.

Necdet Subaşı, birinci tekil şahıs merkezli (ama asla enâniyet ve ucb’a düşmeden) bir metin kurgulaması yapmışsa da aslında ortaya çıkan metin, bir kuşağın oluşum portresinin yansıması. Bu yüzden kitabı tekil değil, çoğul ve temsiliyet özelliği ile okumak gerekir.

Bıyığı henüz terlememiş bir İmam Hatipli gencin “ağabeyler”in “sistem dışı okumaları”nın izlerini sürmeleri, kendini fikrî açıdan inşa çalışmalarındaki heyecan ve bu heyecanı sekteye uğratan “tematik sıklet”ler… Hz. Ali Cenkleri’nden Harry Potter’a sıçrayan bir zihniyet mukayesesi kıvılcımı... Robinson okumalarındaki saf özenme ve temenni dünyası… “Minyeli Abdullah” naifliği ve romantizmini takip eden “Huzur Sokağı” kavramsallığı, bir süre sonra yerini “fikrî temel” ergenliğine bırakır. Bunun bir kısmı lise, bir kısmı ve kalıcı muhakeme-mukayesenin temellerinin atıldığı üniversite, yani İlahiyat yıllarıdır. Ağabeylerin tavsiyelerinin yanı başında tercihler de vardır artık. Namık Kemal’in Vatan’ı, Nazım Hikmet’in Memleket’i, Necip Fazıl’ın Sakarya’sı bir toprak parçasından öte, bir ruh olarak sinecek ve bütün bunlara Mevdudî’nin “İslam’da Hükumet”i refakat edecektir. Necip Fazıl’ın ideolojik ve retorik dünyasından beslenen genç dimağ, Şerif Mardin’le karşılaştığında birey olarak tedirginlik duymaz ama mahalle, Mardin konusunda mütereddit ve hatta ithamkârdır.

Mevlana okumaları, kendi kuşağından ve “dâvâ arkadaşları”ndan farklıdır. Celaleddin-i Rûmî, Subaşı için, şarkın felsefî boyutunun bir yansımasıdır ve bir reddiyeden çok zenginleşme özelliğiyle etkindir. Muhammed Hamidullah da şark ve İslam düşüncesi itibariyle Subaşı’nın “ilahiyat yönü”ne katkıda bulunur.

Subaşı, 18 bölümde, hatırlama/hatırlatma, mukayese ve muhasebe çerçevesinde kırılma yaşamadan gerçekleşen bir tehâvül sürecini anlatıyor. Nisbî hesaplaşma, daha çok kendisiyle olan bir hesaplaşma; başkasını itham eden bir hesaplaşma değil.

Subaşı’nın iki eseri (Yaz Dediler Ânı ve Tedavüldeki Kitaplar), bir bakıma, Ak Parti iktidarının taşra serüveni. Ak Parti’nin lojistik mazisi, bu kitaplar ve bu kitapların konuşulduğu ev sohbetlerinden oluşmuştur.

Necdet Subaşı, 20. Asrın son çeyreğine İslamcı kuşak açısından şahitlik ederken, bir yandan da 21. Asrın ilk çeyreğinin arka planını anlatmış oluyor.