YÜREĞİ EBEDİYETE DÖNÜK ÇOCUK YETİŞTİRMEK

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : / MAÂRİF (Eğitimle İlgili Yazılar)

Okunma Sayısı: 3548

Yazar: Yavuz Bahadıroğlu

YÜREĞİ EBEDİYETE DÖNÜK ÇOCUK YETİŞTİRMEK

Öyle bir çocuk yetiştirelim ki, tuttuğunu koparsın!.. Hakkını söke söke alsın!.. Kendini kimseye ezdirmesin... Yerine göre de vurdu mu oturtsun! Ki, kurtlar sofrasından pay kapsın, kurnazlar dünyasında ayakta kalsın, ezilip büzülmesin, silinip yok olmasın! Böyle düşünür çoğumuz... Bir bakıma haklı da sayılırlar. Ne var ki bu proje tümüyle dünyevi. İçinde dünya ötesinden behre yok. Ezilmemeyi öğrettiğimiz çocuğa ezmemeyi de öğretmeli değil miyiz?.. Allah sevgisi kaynaklı insan sevgisini içine zerk etmeli değil miyiz?.. Adil olmayı beynine nakşetmeli değil miyiz? Gerçek şu: Tüm hayat fani dünyadan ibaret olmadığı halde, fani dünyayı öğretmeye harcadığımız emeğin binde birini ebediyeti öğretmeye harcamıyoruz. Eskilerimiz bizim tam tersimizdi. Onlar “Ebediyete dönük insan” yetiştirmeye çalışırdı. Temel kriterler şunlardı:

• İyi huylu, güzel ahlâklı ve herkes için sevgi dolu olmak; • Kini, hasedi, düşmanlığı ve dedikoduyu hayatından çıkarmak; • Gözü, gönlü ve kalbi tok olmak; • Ahdine vefa göstermek; • Sözünde durmak; • Şefkatli, merhametli, adaletli, faziletli, iffetli, dürüst ve kerem sahibi olmak; • Büyüklere sevgi ve saygı göstermek; • Tatlı dilli, güleryüzlü, samimi ve güvenilir olmak; • Herkese iyilik yapmak, iyiliklerini istemek ve yapılan iyiliği asla başa kakmamak; • İnsanlar arasında din, dil, mezhep, ırk, renk ayırımı yapmamak; • Hata ve kusurları daima kendi nefsinde aramak, iyilerle dost olup, kötülerden uzak durmak; • Fakirlerle dostluktan, oturup kalkmaktan çekinmemek; • Zenginlere, zenginliğinden dolayı itibardan kaçınmak, sevdiğini Allah için sevmek; • Hak için hakkı söylemek ve hakkı söylemekten korkmamak; • Emri altındakileri ve hizmetindekileri korumak ve gözetmek; • Açıkta ve gizlide Allah’ın emir ve yasaklarına uymak; içi, dışı, özü, sözü bir olmak; • Kötü söz ve hareketlerden sakınmak, hakka riayetle haksızlığı önlemek; • Kötülük ve kendini bilmezliğe iyilikle karşılık vermek; • Belâ ve kötülüklere karşı sabretmek; • Düşmana düşmanın silahıyla karşılık vermek; • İnanç ve ibadetlerinde samimi olmak ve fani dünyada kalacak şeylerle övünmemek; • Yapılan iyilik ve hayırda Allah’ın rızasından başka amaç gözetmemek; • Âlimlerle dost olup onlara danışmak ve sır saklamak; • Her zaman ve her yerde yalnız Allah’a güvenmek, doğru örf, âdet ve törelere uymak; • Aza kanaat, çoğa şükür ederek dağıtmak; • Feragat ve fedakârlığı daima kendi nefsinden yapmak. Adına “Osmanlı Devleti” dediğimiz “ebedi âbide”, işte bu şekilde terbiye edilen insanların yüreğinde kuruldu.

Yazının kaynağına ulaşmak için tıklayınız.