MADDÎ KAZANÇ, MANEVÎ KAYIP ('Başarı'ya farklı bir bakış)

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : İKTİBAS / Muhtelif Mevzûlar, Yazarlar, Yazılar

Okunma Sayısı: 4676

Yazar: İbrahim Tenekeci

MADDÎ KAZANÇ, MANEVÎ KAYIP ('Başarı'ya farklı bir bakış)

İnsanları kırarak, kullanarak ilerleyen bir kimse, nereye gelmiş olursa olsun, başarılı ve kazançlı sayılabilir mi?

Fikrim odur ki, birlikte başaramamak, başarmaktan daha kıymetlidir. Böylece, dostluğunuz, kardeşliğiniz pekişir.

Ayrıca, sadece kazanmak değil, kaybetmek de imtihandır. Her iki durumda da kendimiz kalabiliyor muyuz? Meselenin özü budur.

Aslına bakarsanız, dünyaya ait başarılar pek ilgimi çekmiyor. İlla bir şey söyleyeceksek, şunu diyelim: En önemlisi, her iki cihanda da başarılı olabilmektir.

Yine, başarma kastı olmaksızın başarmak da çok kıymetlidir. Yunus Emre'nin de, Neşet Ertaş'ın da yaptığı budur.

Evet, maddi kazançların manevi kayıplara dönüştüğü günlerden geçiyoruz. 'Mutluyum, çünkü galip gelmedim' diyebilecek insanlar azalıyor. Yenilmesine rağmen turu geçen takımları hatırlayın. Ve onların sevinçlerini.

Bana göre, istikrarlı bir şekilde başarısızlığa uğramak da bir başarıdır. Dünyanın acemisi olmak, ne güzel bir durumdur. Sezai Karakoç, 'yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır' diye yazmıştır. Kendi adıma, o zaferin, bu dünyayla ilgili olduğunu düşünmüyorum.

Denilir ki, 'başarının sayısız babası vardır, yenilgi ise yetimdir.' Biz de diyelim ki, yetimlere sahip çıkmak gerekir.

***

Yazmıştık, yine yazalım: İşimiz yürüsün de nasıl yürürse yürüsün anlayışı; adaletsizliği, merhametsizliği ve vefasızlığı beraberinde getiriyor. Kısaca, ahlaki yozlaşma.

Birçok gönül dostu, iman ve vefa kelimelerini aynı cümle içinde kullanır. Bunun ne anlama geldiğini biraz düşünelim. Benim ipuçlarım, hudayinabit ve alaza kelimeleri.

İhsan Fazlıoğlu'na göre, ahlak, her şeyden önce gelir. Bir söz daha: 'Adaletin olmadığı yerde ahlak da yoktur.'

Başarılı olmak yahut kazançlı çıkmak için her yolu mübah görenler, kesin bir ifadeyle, yoldan çıkmış kimselerdir.

Bu meşakkatli dünya yolculuğu sırasında, elbette, her insan yalnış yapar. Nihayetinde, ne kadar erken uyanırsak, o kadar düzgün ve itibarlı bir hayat süreriz. (Düzeltme; yalnış değil, yanlış.)

Emek vermeden ve gönül almadan gelinen yerler, büyük düşüşlere, derin hüsranlara neden olur. Malum, kolay bulan, çabuk kaybeder.

Atasözlerimiz belli: Emek olmadan yemek, iş olmadan aş olmaz. Oluyorsa eğer, şu soruyu sormak hakkımızdır: Sizdeki fazla, kimden, kimlerden eksilendir? Zaten o meşhur uçurum da bu yüzden açılmıyor mu?

***

Başarıyı anlatma konusunda başarısız olduğumun farkındayım.

Asıl sorumuzu ise henüz sormadık, soralım: Başarı deyince ne anlıyoruz? Bu sorunun cevabı, kim olduğumuzu da ortaya koyuyor.
...

Yazının tamamı için tıklayınız.

Yazar: İbrahim Tenekeci	29-05-13
E mail: yenisafak.com.tr		Tweet

Yorumlar: 1

İhsan Efendioğlu
Başarı			Tarih : 29-05-13
Yazar güzel bir mevzuya temas etmiş. Geçenlerde İzmirli üniversite talebelerinin çıkarmış olduğu bir dergiye rastladım. Derginin kapağında ismini hatırlamadığım bir kişinin foroğrafı vardı ve başarılı bir insan diye takdim ediliyordu. Dergiyi çıkaran kişiye: Bu kim? diye sorduğum zaman bilmem şu kadar ayda bilmem şu kadar para kazanmış çok başarılı bir insan dedi.Böyle düşünmemen lazım deyince "Abi biz niçin okuyoruz? çok para kazanmak için okumuyor muyuz?" dedi. Başarılı insan kimdir? Çok para kazanan insan mıdır? Nasıl kazandığını sorgulamadan çok kazanan insanı başarılı diye takdim etmek ne kadar doğru? şeklinde kısa bir mukalememiz oldu. Maalesef günümüzde başarılı olmakla çok para kazanmak aynı mânâya geliyor. İdrakimizi (algılarımızı) hangi dünyanın değerleri oluşturuyor? Hâdiselere kendi değerlerimizin penceresinden bakabiliyor muyuz?