MUALLİME MEKTUP (En mühim vazife ne?)

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : / MAÂRİF (Eğitimle İlgili Yazılar)

Okunma Sayısı: 2813

Yazar: MUALLİM NACİ

MUALLİME MEKTUP (En mühim vazife ne?)

Bir öğretmen olarak öğrencilerimle yürek yangınımı paylaşmak isterdim. Ne mi derdim? ‘Uzayı fethettik; fakat kalpleri fethedemedik. Atomu parçaladık; fakat peşin hükümleri parçalayamadık. Daha fazla para harcıyoruz; fakat daha az şeye sahip oluyoruz. Daha çok boş zamanımız var. Aya, yıldızlara gitmeyi başardık; fakat apartman komşumuza erişmeyi başaramadık. Havayı temizleyecek aletleri geliştirdik; fakat ruh kirliliğini temizlemeyi beceremiyoruz. Daha çok kazanıyoruz; fakat daha az biriktiriyoruz. Hayatı iyi yaşamayı öğrendik; fakat iyi bir hayat yaşamayı öğrenemedik. Gelirimiz yükseliyor; fakat ahlakımız alçalıyor. Her geçen gün yeni yeni ilaçlar keşfediyoruz; fakat sağlıklı insan sayımız her geçen gün daha da azalıyor. Daha çok ilaç tüketiyoruz, daha çok hastane açıyoruz; fakat daha çok hasta oluyoruz. Evlerimiz büyüyor; fakat ailelerimiz küçülüyor.’

“Değerli öğretmenim; ‘Önce can sonra canan değil; önce canan sonra can!’ diyerek yetiştirmiştin bizleri. Verdiğin hayat dersini hiç unutur muyum? Ne demiştiniz ‘Aç mısın? Önce senden açını doyur. O zaman lokma'n sana belki daha tatlı gelecektir. Susuz musun? Tasını önce dudakları seninkilerinden daha fazla kurumuşa uzat. Suyun tadı bile sana değişik gelecektir. Yorgun musun? Mutlaka senden yorgun bir baş vardır. Yastığını evvela ona uzat. O zaman daha ferahla dinlenirsin. Üşüyor musun? Örtünü teninden daha fazla üşümüş bir tene sarabilirsen, onun sıcaklığı omzunu ısıtmasa da ruhunu üşütmez. Kalbin mi katılaştı, git yetimin başını okşa. Fakirin, yetimin sofrasında bulun. O zaman içinde bir şeylerin kıpırdadığını göreceksin.’ diyordun. Şimdi bilgisayarın başında ne bunları söyleyen ne de bunları dinleyen var! Mektup yerini cetleşmeye bırakalı beri…

“Sizlerden istediğim şudur. Öğrencilerin insan olmaları için gayret gösterin. Çabalarınız bilgili canavarlar, becerikli psikopatlar üretmesin. Şefkatsiz, merhametsiz, adaletsiz yığınların öğretmeni olmayın. Okuma-yazma, sosyal bilgiler, matematik, bilgisayar, internet, yabancı dil vs. bütün bunlar; çocuklarınızın daha fazla insani değerler taşımasına yardımcı olursa, bu öğrettikleriniz yalnız o zaman önem taşır. Ne olur! Göz pınarları kuruyan, ağlamasını, gülmesini, üzülmesini, sevinmesini unutan duyarsız insanlar yetiştirmeyin. Şehirlerinize özen gösteriyorsunuz; evlerinizde güven içinde oturmak istiyorsunuz, yollarınızın karanlıkta kalmasından kaygılanıyorsunuz… Peki, zihinlerin ve ruhların karanlıkta kalmasından korkmuyor musunuz? Korkuyorsanız; insanın ruhunu-kalbini-iradesini-şahsiyetini-dengesini-istikametini ihmal etmeyin! Sıhhat ve afiyet içinde nice nice ‘öğretmenler günü’nde buluşmanızı Cenabı Hak’tan niyaz ediyor, siz değerli arkadaşlarıma en derin selam, sevgi ve saygılarımı sunuyor hepinizin dualarını bekliyorum.