KİMDİM?

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

"Her kim selefin bilmediği bir amel icad ederse, Peygamber'in risalete ihanet ettiğini iddia etmiş olur. Çünkü din tamamlanmıştır (Maide, 3) O gün din olmayan şey bugün de din değildir."

İmam Mâlik

Kategori : / MUHTELİF ŞÂİRLER VE ŞİİRLER

Okunma Sayısı: 8009

Yazar: Mithat Cemal Kuntay

KİMDİM?

Mâzîye sor, ecdâdımı söyler sana kimdi;
Bir bitmez ufuktum, küre vaktiyle benimdi.

Tûfanlar, alevler beni bir kal'a sanırdı;
Taçlar uçuşur, dalgalanır, parçalanırdı.

Kahhâr atımın kanlı, kıvılcımlı izinde;
Bir başka denizdim ebediyyet denizinde.

Çarpardı göğün kalbi hilâlin avucunda;
Titrerdi yerin tâlihi merminin ucunda.

Târîh elimin çizdiği mecrâdan akardı;
Üç kıt'ada korkunç atımın izleri vardı.

Üstünde uçarken o nişîbin o firâzın,
En şanlı, şehâmetli hükümdârına arzın.

Tek bir bakışım sanki inâyetti, keremdi;
İklîli hediyyemdi, arâzîsi hibemdi.

Hançerdi hayâlim, bütün akvâm ona kındı;
Baştan başa dünyâ bir esîrimdi; kadındı.

Âsâbına nabzımdaki âhengi verirdim?
Kasd eylediğim şekli verir, rengi verirdim.

Dünyâ bilir iclâlimi ben böyle değildim;
Ben, altı asırdan beri bir kerre eğildim!

Vezin: Mef'ûlü Mefâîlü Mefâîlü Feûlün

Birkaç kelime:

kal'a: Kale.
kahhâr: Kahredici, mahvedici.
mecrâ: Akarsu yatağı.
nihîb: İniş.
firâz: Yokuş.
şehâmetli: Kahraman, heybetli.
arz: Yeryüzü.
inâyet: Yardım.
kerem: İkram, cömertlik.
iklîl: Süslü taç.
hibe: Karşılıksız yardım olarak verilen şey.
akvâm: Kavimler, milletler.
kın: Kılıç kabı.
âsâb: Sinir, damar.
iclâl: Büyüklük, ululuk.

Yazar: Mithat Cemal Kuntay	28-09-11
E mail: Mail Adresi Yok		Tweet

Yorumlar: 1

AHMET
KELİME VE ŞİİR			Tarih : 28-09-11
Yahya Kemâl, "Şiir kelimeyle yazılır" der. Şu şiir Osmanlı Türkçesine vukûfiyet olmasa yazılabilir miydi? Uydurmacılık yangınından çıkmış, budanmış bir Türkçeyle büyük roman, hikaye, şiir yazılamaz; doğru dürüst konuşulamaz bile. Bir dil tarihe ne kadar yaslanırsa o kadar büyük, kifayetli ve heybetli oluyor. İnanmayan dönüp şiiri bir daha okusun.