hikayeyi okudum, güzel. Yorumlara da göz attım ilginç özellikle bazı deyimler. Bu hikayede dikkate değer ve göz ardı edilmemesi gereken bir gerçek var ki o da şudur: Yetkilier babasının adam edemediğini biz edeceğiz demeyip parası var mı yok mu sormadan, okul başarısı sınavlardan aldığı puanlara bakılmadan yani tamamen karşılıksız, Allah rızası için bir insanın daha hidayeti için normal olmayan, problemli bir gence hidayetini düşünerek EVET denmesi. Belki de ondan kaç tane daha olduğu halde. Lütfen bu devirde kim yapıyor bunu?

SAYIN AR,TESPİT DOĞRU, HATTA ADAMIN ADINI, ÇOCUĞUNUN ADINI BİLE ATSANIZ TUTAR, İ. TUNCERİN YORUMUNU OKUDUM, HEPSİ GERÇEK, BEN ŞUNU MERAK EDİYORUM. ACABA SORUMLU KİM? ÇÖZÜM NE? ŞUNU GÖRÜYORUM, AİLE BİREYLERİNİN YETİŞTİRİLDİĞİ ORTAM, ONLARIN KAZANDIĞI ANLAYIŞ ŞEKLİ, COCUĞA VERİLEN TERBİYE VE ANLAYIŞ, ÇOCUĞUN TESLİM EDİLDİĞİ ORTAMIN GAYESİ, ORADAKİ KİŞİLERİN ANLAYIŞI, DAVA ŞUURUNUN DÜZEYİ, ÇOCUĞU KAZANAMAMANIN NEDENLERİNİ ORTADAN KALDIRABİLECEK ETKENLERDEN UZAKLAŞTIRABİLECEK YAPISI HALLEDEDİLMESİ GEREKİR. ONUN İÇİN BU YAZIYA DAHA UZUN SÜRE SON NOKTA KONAMAZ. SAYIN AR, DUYDUĞUM ZAMAN RAHATSIZ OLDUĞUM BU GERÇEKLERİ BULUP, BİZLERİ DÜŞÜNMEYE ZORLAMANIZ, HELE YAZININ SONUNU DA YAZMAYIP, ADAM GİBİ BİZİ DE DERİN DERİN DÜŞÜNCELER SALMANIZ, GERÇEKTEN BÜYÜK BİR USTALIK TEBRİK EDERİM. (ANCAK ŞUNU DA EKLEMEK İSTİYORUM, ÖNCE ÇOCUK ZATEN KAYBEDİLMİŞTİ, ANCAK ÜMİT TÜKENMEMİŞTİ. ŞİMDİ ANNE VE BABA DA KAYBEDİLDİ. ONUN İÇİN DURACAK ZAMAN YOK)

yazılanlar harika. olaylar her zaman yaşadığımız ve yaşanacak olan olaylardır. bu konuda oradaki eğitimcinin daha geniş hareket etmesini tavsiye etmek isterdim. çünkü gayri müslimler müslümanları hıstiyanlaştımak için ellerinden gelen bütün tavizleri veriyorlar bu atebei aliyyeden içeri giren müslümanları tasavvuf ehli olan eğitimciler iyi tahlil ederek yetiştirme yoluna gitmelidirler. yani bence önce eğitimcileri eğitmek gerek diyorum. bu konuyu bizlerle paylaştığınız için teşekkür eediyorum. bu kanayan bir yaramızdı ve bir şeyler yapılmazsa malesef devam edecek gibi görünüyor.

Sayın Hakikat Yolcusu, Kusur yok. Kalemine sağlık. Nasıl bir endişe taşıdığınızı gayet iyi anlıyorum. Yadırgamıyorum, teşekkür ve dua ediyorum, duanızı bekliyorum. Sözümüz ekalliyetteki bir gerçekliği ifade ediyor olsa bile, böyle bir hakikat varsa -ve bu hakikati bizzat yaşayarak görmüşsem- başka ne söyleyebilirdim ki? Etrafınıza birazcık kulak verirseniz aynı dertten muzdarip hiç de azımsanamayacak insanlar görmekte zorlanmazsınız. Aynı "hakikatin yolcusu" olduğumuzu rahatlıkla söyleyebilirim. Bağlanılacak noktaya bağlılığımızda şüphemiz yoktur. Sadece dertlerin dile getirilmesinden gocunmuyorum; benim zaafım da bu... İnşallah zülf-i yâre dokunmamışımdır.

Hikaye çok güzel başlamış. Toplumun ortak dramını çok veciz bir şekilde ifade etmiş ama sonu böyle bitmemeli idi sayın yazar?! Bazı yorumculara teessüf ediyorum ölçüyü kaçıran zülfikara dokunacak tenkitler yapmış. tenkit ediyorum. Doğruluşun çizgisine yakıştıramadım."Hatırı sayılır bir "zengin deve" bulamamış mı? Yelli garip miymiş babası?"Kusura bakılmaya."

Değerli Yazar, Güzel bir hikaye. Müessese mükemmel. En şerefli varlık olan insan için hazırlandığı belli. Her şey ona feda edilmiş... Düşünüyoruz: Malzeme bozuk usta mı boşuna yorulmuş? Malzeme iyi de usta mı onu telef etmiş? Malzeme bir ara maya tutmuş gibi. Acaba mayalanmış sütün yoğurt olmasına müsaade etmeyecek kadar sabırsızlık veya sütün ne kadar zamanda ve ne şartlarda yoğurt olabileceğini bilememe gibi bir acemilik mi var? Tepeden vadiye doğru bakan iki arkadaştan biri diğerine, "Arkadaş, şu ormanın güzelliğini görebiliyor musun?" diye sormuş. Diğeri: "Hayır, ağaçlardan göremiyorum."

Bu tür hadiselerde, farklı sebepler olabilir. 1-Âilevi sebepler, 2- Çocuğun Asaleti (huyu ve karakteri ) 3- En önemli sebep arkadaş çevresi, 4- Yurt eğitim sistemi (personel davranışı (ilgi -bilgi - sevgi) Bütün detayları göz önünde bulundurup değerlendirmelidir. Ama; En önemlisi: Vazifelilerin kendilerini her yönden yetiştirip, talebeyi her yönden iyi tanımalarıdır.  Arı baldan ayrılmadığı gibi, insan da nurdan (SEVGİ- KALİTE-BAŞARI'DAN) ayrılmaz. Öyle sevdirmeli ki ayırmak için uğraşsalar, ayrılamamalıdır. [ATEM ]

Sayın Ar, Öz Geçmiş'imi iyi yazmışsınız. Teşekkür ederim. Bir gün çektiğim ıstırapları da yazarsın herhalde. Bir şey merak ettim: Müdür "Ya terbiyesini yapın, ya da çocukla yollarımızı ayıracağız." deyip çocuğu babasıyla birlikte yola koyduğu zaman "Haşarı" acaba ağlamış mı? Geriye dönebilmek için çok uğraşmış mı? Hatırı sayılır bir "zengin deve" bulamamış mı? Yelli garip miymiş babası?

hocam öncelikle insanda şuur olması lazım ki o yüce iman merkezi o kişiye tesir göstersin yani ama şu da var ki bazılarının da kendilerinde bir şey aramaları lazım bence zamanın sahibinin izni olmadan olmaz yani imam ı rabbani ne diyor eskiden sebeb olan biz sanırdık ama ALLAH izni ve takdiri ne ise insanlara hidayet etmişler ALLAH bu İMAN GEMİSİNDEN ayırmasın

Bu hikaye hiç de yabancı gelmedi bana, hem bir baba olarak hem de yıllarca bu ve benzeri ızdıraplara yakinen şahit olan birisi olarak. Neden? Çokca dile getirdiğim ve cevap bulamadığım şu mesele. Dağ başında gayri meşru hedefler için örgütlenmiş kişiler sokakta buldukları insanları dağa kaldırıp 3-4 ay sonra yolunda ölebilecek hale getirebiliyor da her şeyiyle gelip teslim olan pırıl pırıl anadolu çocukları nasıl telef ediliyor? Kendi istekleri ile gelip her şartı kabul eden bu gençler bir müddet sonra neden hayal kırıklıkları yaşıyor? Onlar kendi iradeleri ile geldikleri halde orada tutamamak kimin suçu acaba? Sorular çoğaltılabilir ama gerek yok. Bulabildiğim tek cevap var sevgisizlik. Talebeyi sevememek. Varlık sebebimizi anlayamamak. Dün 30-40 yaşında evini çocuklarını terk ederek ders halkasına oturanlar nasıl bir sevgiyle kucaklanıyordu acaba? Yemekleri sadece bayat ekmek çorbası; oturdukları, hasır ya da kara çul, birbirlerinin tabağından yiyip içen bu insanları aşkla orada tutan ve yüksek ilimleri öğretme başarısını gösterenler nasıl tutabiliyordu acaba koca koca insanları? Meselelerimizi seccadenin üzerinde çözemiyorsak eğer, sanırım çözemiyoruz. O zaman, kendi içimizde samimice konuşarak ilmi olarak bir çözüm yolu bulabilmeliyiz. Konuşmadan, saklayarak ya da erteleyerek meselelerimizi sadece büyütürüz ve bu hikayelerin büyük çoğunluğunun sonu malesef böyle biter. Hikayelerimizin sonunun mutlu bitmesi temennilerimle.

Hocam hikaye iyiydi de farklı bitemez miydi? Gülümseyerek okudum. Ama sonunu okuyunca bi anda düşüncelerim beni adeta şoka soktu. Baki selamlar...

Çorbası şifadır böyle yerlerin. Bakmayın hikayenin sonunun böyle bittiğine, bu çocuk adam olur. İlla ki adam olur... Kalemine kuvvet hocam.