CAMİLERE RAMAZANI ÖZLETİR OLDUK!

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : / RAMAZAN- ORUÇ- İNSAN

Okunma Sayısı: 2445

Yazar: Hatice Su Kılınçer

CAMİLERE RAMAZANI ÖZLETİR OLDUK!

Biz ki namazı göz aydınlığı bilen, müminin miracı olarak bize muştulayan Efendimizin ümmeti değil miydik! Rabbe kulluğumuz için yeryüzünü seccade kılmamış mıydı Rabbimiz! Biz ki Gök kubbeyi yıldızlar kadar vakur minarelerle süsleyen Osmanlının torunları...

Yeryüzü seccadesini topladık ilkin! Toprağa bulanmayı unutan alınlar akar oldu caddelerden. Ah ne kadar da çok oldu secdelerde çoğalmayalı! O gün bugündür hep eksildik, alınlarımızı eskittik, yorduk gözyaşlarımızı. Bilgisayar ekranlarından secdeye uzayan bir yol çizemedik ciğerparelerimize. Şimdi kaç çocuk aferin bekliyordur oyunla karışık kılınan namazların ardından. Hep ertelediğimiz oldu namaz. Birini bekleteceksek listenin başına ilk onun adını yazdık. Terk edilecekse ilk o terk edilmeliydi. Sayısız dertlerle uyku girmeyen gözlerimiz seherlerde sıkıca kapandı kaç kez. Gürültüden şikâyete duran kulaklarımıza ötelerin o saf, duru, muştu yüklü davetini sahiplenmeyi unutturduk! Uykumuzu uğruna feda ettiklerimiz yanında; uykuya kaç kez feda ettiğimizdi namaz.

Namazını kaybedince kaç kişi kör kaldı sahi? Gören gözlere bir daha hatırlatılmalı değil mi? Efendimizin “Namaz gözümün nurudur” deyişini. En aydınlık gündüzlerde bile gözümüzün önüne çöken karanlık namazı gözümüzün nuru bilmeyişimizden olmasın sakın! Kötülükten ve edepsizlikten uzak kalmaya çalışsak da üzerimize bulaşan kirlerden namazla temizlenemediğimizden olmasın!

Affet Rabbim! Göz aydınlığımızı yitirip görür zannettik kendimizi.

Affet Rabbim! Camilere Ramazanı özletir olduk.

Ramazan için hazırlanan camilerin yanından geçerken utançtan başımı önüme eğer oldum. Avlusunda gezinen iniltilere ilişti elim eteğim. Yavrusuna kavuşmanın heyecanıyla yanan bir ananın yüreğindeki alevler yaladı ensemi. Yetim bırakılan seccadelerde ağlarmış bilmezdim. Yavrusunu kendi elleriyle parçalayan bir ananın ağıtını andırıyor duvarlara çarpan uğultular! Bomboş bırakılan saflar yalnızca Ramazanlarda mı dolmalıydı? İhtişamıyla övündüğümüz camiler ne kadarda metrukmuş bir daha anladım! Efendimizin topraktan seccadeleri olan üstü açık mescidinin ihtişamı dikildi önüme! Utandım muhteşem mimarisi, çinileri, heybetiyle övündüğümüz camilerin yetimliğinden! Terk etmemizin rüşveti miydi allayıp pullamamız? Yolumuzu mu gözlemeliydi gözyaşları içinde! Mahyalar ve devasa avizeler bile güldürmedi yüzünü biliyorum… Biliyorum sen de Efendimizin safları kendi elleriyle düzelttiği o sevdalıları özledin. Ey Vefa! Gelsen dolar mı yine seccadeler? Ey Vefa! Sahabeler gibi ezanı bize de özletir misin? Ey Vefa! Secde secde Miraca yürümeyi bize de öğretir misin?