BİR KADIN BİLGENİN 'ER KİŞİ' YOLCULUĞU (Ayşe Şasa'nın vefatı üzerine)

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : / PORTRELER

Okunma Sayısı: 2834

Yazar: Salih Tuna

BİR KADIN BİLGENİN 'ER KİŞİ' YOLCULUĞU (Ayşe Şasa'nın vefatı üzerine)

BİR KADIN BİLGENİN 'ER KİŞİ' YOLCULUĞU (Ayşe Şasa'nın vefatı üzerine) Kemal Karpat'ın 'Dağı Delen Irmak', Edward Said'in 'Yersiz Yurtsuz' ve Eric Hobsbawm'ın 'Tuhaf Zamanlar'ının hemen ardından Ayşe Şasa'nın 'Bir Ruh Macerası'nı okuduğumda şöyle demiştim:

Üç otobiyografik kitabın ortak özelliği, 'yersiz yurtsuz' hayatların 'macera'sını anlatmaktır.

Kemal Karpat doğduğu Romanya'da Türk, Türkiye'de Rumen muamelesi gördüğünü anlatır 'Dağı Delen Irmak'ta.

İskenderiye doğumlu Yahudi bir göçmen, büyük tarihçi Eric Hobsbawm da nihayetinde bir 'yersiz yurtsuzdu.'

Gençliğinde girdiği Komünist Parti'den zihinsel olarak kopsa da, fiilen kopmamasının en önemli nedeni, 'Komünist Parti'yi bir nev-i 'yer - yurt' edinmesiydi.

Hıristiyan bir Arap olan Edward Said ise, 'Filistin Davası'na adanmışlığını 'yer - yurt' edinmiştir kendine.

Ayşe Şasa'ya gelince...

Daha derinlerde ve daha yakıcı bir şekilde yaşanmış bambaşka bir 'yersiz yurtsuz'luktur onunki.

Öz be öz yurdunda 'yurtsuz', kendi evinde 'yersiz' bırakılmıştır.

İrfanla, hikmetle bütün irtibat telleri kopartılmış; öyle ki 'toplumun 'Tanrı'yı Allah ismiyle andığından' bile habersiz bırakılmıştır.

Zira yabancı mürebbiyesi 'Gott' şeklinde öğretmiştir Allah'ı…

***

Ayşe Hanım onca çileli yolculuğun ardından Allah'ı 'öğrendikten' sonra son nefesine kadar hep onu zikretti, hep onu anlattı.

Vah vah, çok yazık; ne ihtilaçlı, ne yaralı, ne talihsiz bir hayat yaşadı diyen 'muhteremleri' de içine doğdukları ve içinde ense yapıp matine-suare horul horul uyudukları hakikatin kıymetini bilmeye çağırdı.

Adeta sarstı.

Uykularını kaçırdı.

***

Sosyal sınıfı kültür düzeyi ne olursa olsun Allah'ı anan ve anlatan kim varsa da müthiş bir tevazu ile dinledi.

Masivayı hatırlatan isterse bin Oscar, bin Nobel alsın zerre miskali itibar etmedi.

Necip Fazıl'ın, 'Ellerime uzanan dudakları tepeyim / Allah diyen gel senin ayağından öpeyim' dizesi haller içinde halinin hülasası gibiydi. (Bu arada yeri gelmişken belirtmek isterim: Necip Fazıl'ın 'O ve Ben'ini senaryolaştırmıştı. Merhum Ahmet (Bayazıt) abi gerçekleştirecekti. İkisi de 'Rahmet-i Rahman'a' kavuştu. Çok güzel bir senaryoydu. TRT bir şekilde bu projeyi hayata geçirse bence çok güzel olur.)

İçine doğdukları hakikatin, yani bast halinin kıymetini bilip bir ömür şükredeceklerine, Ayşe Hanım'ın büyük bir lütuf eseri kurtulduğunu ifade ettiği 'kabz halinden' ibaret bir yaşama kapak atmak için kırk takla atan, fırıldaklar çeviren 'muhteremleri' en güzel, en etkili şekilde 'uyardı.'

Ayşe Hanım'ın hayat hikâyesi aynı zamanda böylesi bir uyarının da ifadesidir.

Uyarının, yani irşadın…

***

Vefatı, yani vuslatı da, gasilhaneden dergahtaki vedalaşmaya, Fatih Camii'ndeki cenaze namazından büyük dayısı Rauf Orbay'ın da metfun olduğu aile kabristanlığında defnedilmesine kadar bambaşka bir irşat hikayesidir.

***

Tuğrul İnançer Beyefendi Fatih Camii'nde dün Ayşe Hanım'ın cenazesini 'Er Kişi niyetine…' diyerek kıldırdı…

İki anlamı var bunun. Biri 'ilmihalle' alakalı…

Diğeri…

Ayşe Hanım, 'bezm-i elest' sözünü tastamam tutan, masivayı yerden yere çalan bir yiğitti.

Ayşe Hanım yeniden ve eskisinden çok daha güçlü bir şekilde var olmaya devam edecektir.

'Ölür ise ten ölür, canlar ölesi değil.'

12 Eylül 1980'den bu yana yazılan kitaplar içinde ontolojik sorunları olan herkese adeta 'şifa risalesi' mesabesinde eserler bırakan ondan başka kimse yok.

Allah, derecesini âli etsin ve kudsiyetini artırsın.