YARPIZ KOKULU ŞİİRLER

ÂYET-İ KERÎME

Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.

Bakara, 120.

HADÎS-İ ŞERİF

Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.

Müslim, Rikak, 99.

SÖZÜN ÖZÜ

Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.

İsmet Özel

Kategori : ŞÂİRLER ve ŞİİRLER / OSMAN BÜLENT MANAV

Okunma Sayısı: 5737

Yazar: Osman Bülent Manav

YARPIZ KOKULU ŞİİRLER

Yaylayı bilmeyenler, yarpızı da bilmezler,
Bilmezler sadra şifa tütsülü yokuşları...
Kaf Dağı Ülkesi’nin yolu yayladan geçer,
Cevizlerin başında döner anka kuşları...

Gün akşama döndü mü Toros yaylalarında
Çakallar tempo tutar, dellenir kuru poyraz,
Bir gam musallat olur kavakların başına...

Masallar, yaylalarda hayat bulur, can bulur
Uçan halı yayladan başka yerde uçamaz!
Şahmaran’ın sarayı sarp dağlara kurulur...

Su yengeçleri yan yan yürürler biteviye,
-Çocukların gözüne ilişmenin korkusu-
Yaylada her ağaçtan bir yol uzar öteye.

Ben gaz lambalarına yaylada sevdalandım,
Yüreğimde yer etti yanık fitil kokusu
Ve bütün masallara loşluklarda inandım...

Her yayla bir çocuktur; gücenince ağlayan,
Her yayla bir yiğittir; gözü pek kalbi temiz
Ve her yayla bir sevdâ; gürül gürül çağlayan...

Şimdi bağlar târümar ve gökyüzü bulutlu,
Fecr-i sâdık bezminde uyanmaz oldu ufuk...
Aratmazdı yaylanın akşamı İstanbul’u,
Akşamla kan rengine boyanmaz oldu ufuk...

Böğürtlenler, yarpızlar, kuşburnular nerede?
Nerede çekirgeler? Baykuşlar nerdesiniz?
Göçüp gittiniz mi hep masallar ülkesine?

Oysa bana sevmeyi sizler öğretmiştiniz;
Sevgiyi, gözyaşını, tefekkürü, korkuyu!
Yaylanın yerlileri, sahipleri sizsiniz...

Öylesine özledim o büyülü diyârı,
Kekik öbeklerini, karpuz çatlatan suyu,
Yıllardır yorulmadan şakırdayan pınarı...

Ömre bedel şafakta ufku tutan bayraklar,
Seherlerde okunan iki rekatlık namaz,
Geciken çocukları bekleyen bir çift şamar...

Yayla denince bende bir ılık rüzgâr eser,
Keyifle dalgalanır binbir hatırâ ve haz.
Sonbahar hüznü gibi sararır düşünceler...

Ne gece sükûneti ne bahar sarhoşluğu
Ne yayla mevsimleri ne bâd-ı sabâ kaldı.
Buz edip dondurdular gözlerdeki buğuyu;
Yarpız kokulu şiir, başka bahara kaldı...

yarpız: Bir çeşit yaban nanesi. Daha çok dere kenarları gibi sulak yerlerde biter. Bazı yemeklerde kullanılır, hoş bir rayiha verir.

Yazar: Osman Bülent Manav	09-09-11
E mail: Mail Adresi Yok		Tweet

Yorumlar: 5

hasan hüseyin
ilk defa duydum			Tarih : 09-05-12
ben bu şiiri okuyunca tarihten bir çok şey aklıma geldi. köyümden sahile(alanya'ya) hediye göndermek meşhurdur. köyü bilenler ve buralarda köyü yaşayanlar, ilkbaharda yarpızın kokusunu buradan alırlar, yarpızlı çorbanın tütüsünü duyarlar, bu mevsimde hediye yarpızdır, çok gönderirler, ama toroslardan yarpızın şiire konu olmasına çok sevindim. böylece toroslardan ilk defa manalı bir şiir duydum

H.İbrahim SAKARYA
Teşekkürler			Tarih : 05-10-11
Hay sağolasın gardaşım, 60 sene öncesi Sugözü yaylamızı hatırlattın bana, yarpızları yufka ekmeğe sıkar da yerdik nerde o günler heyhat! Şiir güzel tebrik ederim.

ibrahim TUNCER
YARPIZ			Tarih : 19-09-11
Teşekkürler osman bey. Yarpızın tarifine katkı yapayım dedim. Mademki toroslar dedin, yarpız dedin, ayranlı ve mutlaka yarpızlı darı çorbasından niçin bahsetmedin? Şiirine yarpızlı darı çorbasını da içeren bir dörtlük eklemeni istirham ediyorum.

Şener Şen
Yorumsuz			Tarih : 10-09-11
Müthiş teşbihler yapmışsınız. bu teşbihleri okuyunca berrak bir suda vücudumun her organını saatlerce seyreder gibi dalıyorum.

Ahmet ÇELEN
NERDEN BULDUN BU YARPIZLARI?			Tarih : 10-09-11
Kardeş, nerden buldun yarpız gibi içe ferahlık veren bu sözü, sesi ve mânâ-yı latîfleri? Bin yıllardır mütevazi mütevazi dere kenarlarında mavi gökleri ve yıldızları seyreden yarpızlar ilk defa senin himmetinle şiire girdiler. Her yaylaya çıktığında yarpızlar "İşte bizim kadr u kıymetimizi cümle âleme duyuran şair" diye size ihtiram etseler yeridir.