ÂYET-İ KERÎME
Ey Peygamber! Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hrıstiyanlar da senden asla hoşnut olmayacaklardır.
Bakara, 120.
HADÎS-İ ŞERİF
Dünya tatlı ve caziptir. Allah sizi dünyada egemen kılacak ve nasıl davranacağınıza bakacaktır. Dünyadan ve kadınlardan sakının.
Müslim, Rikak, 99.
SÖZÜN ÖZÜ
Bir düşünce için ölümü göze almak, kendini feda ediş değil; hayatı anlamlandırmaktır.
İsmet Özel
Kategori : İKTİBAS / ÂKİF EMRE
Okunma Sayısı: 1450
Yazar: Akif Emre
EL BAB, HANGİ KAPILARI AÇACAK?

EL BAB, HANGİ KAPILARI AÇACAK?Türkiye'nin bölgesel rolü, tarihi, jeostratejik ve buna ilave edilebilecek pek çok başlıktaki öneminden dolayı bir kenara bırakılacak ülke değil. Genellikle ne kadar önemli olduğumuzu sıralamaktan da pek hoşlanırız. Gerekten de bölgeye dönüp bakıldığında benzer özelliğe sahip bir kaç ülkeden başkası da gösterilemez.

Türkiye'nin muhtemelen en büyük açmazlarından biri de bu çok yönlü önemidir. Sonuçta, tarihte, en azından son bin yıllık Avrasya ekseninde ortaya çıkan bir elin parmaklarının sayısını geçmeyen imparatorluk çapında siyasi, kültürel varlık gösterebilmiş bir devletin mirası üzerinde duruyor.

Bu mirastan kurtulmak istedikçe sırtında taşıdığı tarihin yükü kendini hissettiriyor. Yahut mirasa sahip çıkma niyeti serdedip diriltmek istendiğinde de reelpolitik ve ekonomik faktörler engel oluyor. Sorun mevcut zeminin gerçekte bakiyesi olduğumuz tarihi derinliği ne kadar temsil edip etmediğinde düğümleniyor. Retorik her zaman hakikatli ve hakikat ilişkilerine yaslanmaz; aldatıcı söylem ayağınızı boşa çıkartabilir.

Bu durumun tipik ve de sancılı örneği Batı ve AB ilişkilerinde yaşanıyor. Türkiye Avrupa ile tarihsel derinliği yok sayarak ilişkiye girmek, entegre olmak, Avrupa Birliğine üye olmak istiyor. Ancak AB sizi redd-i mirasta bulunduğunuz bir medeniyetin varisi olarak değerlendiriyor. Tarihsel hafıza devreye giriyor. Tarihi tecrübeye de binaen içine kabul edemeyecek kadar büyük, tümüyle dışlayamayacak kadar önemli sayıyor. Bu durumda kapıda bekletmeyi uygun görüyor.

Başka bir paradoksal ilişki bölgedeki ülkelerle yaşanan sorunlarda ortaya çıkıyor. Hemen belirtmek gerekir ki Ortadoğu'ya yetmiş yıldır duvar ören sadece Türkiye değil. Varlıklarını biraz da emperyal efendilerin sömürgeci iştihalarına borçlu ulusal/aşiret birimler Türkiye'nin şahsında reddettikleri tarihi mirası hatırlıyor. Tarihsel hafıza bağlamında toplumlarla yönetim arasındaki derin uçurum bizden daha fazla.

Bizdeki sorun; medeniyet birikimi açısından varisi olmadığımız, redd-i mirasta bulunduğumuz Osmanlının bakiyesi unsurlar karşısında onun gerçek sahibi gibi davranmakta… Devletin sürekliliği mekanik bir organizasyon yeteneğine, bürokratik tarza- ve hafızaya indirgenerek değerleri reddediliyor.

Tüm bu çelişkilere rağmen Türkiye'nin en azından sosyolojik ve kültürel haritası bakımından Ortadoğu ile arasına örülen duvarları yıkması gerekir/di. Bu çabanın, retoriğin ayartıcı hazzına teslim olunduğu durumlarda ise boşa çıkmaması kaçınılmazdı. Dağılmış bir imparatorluğun, dondurulmuş sorunlarının ne tarihî romantizmle ne de konjonktürel hevesle iyimserlikle halledilemeyeceği açıktı. Dünya stratejik denklemleri yeniden kurulacaksa bunu seyrederek bekleyemezsiniz ancak yeniden yapılanmanın parametrelerini, küresel kuşatmanın yerel yansımalarını doğru okumak gerekirdi. Hepsinden önemlisi kendi gücünüzün ve zaafınızın farkında olmak zorundasınız.

Bu anlamda heveskar ama yetersiz tutum göstermenin, gücünün üstünde bir tehdit algısı oluşturmanın, hak etmediği ölçüde bir tepkiyi, müdahaleyi üzerine çekmesi mukadderdir.

Irak işgali ile taşların yerinden oynadığı, Suriye iç savaşıyla birlikte sarsıcı dalgaların artık Türkiye'nin içine de vurmaya başladığı bir dönemde tüm reel politik izahların/nedenlerin dışında, tarihin gölgesi de üstümüze düşmektedir.

Kısa bir tarih yorumdan bu günkü gelişmeler nasıl anlamlandırılabilir? Somut iki olay üzerinden Türkiye'nin önemi ile potansiyel tehdit algısına örnek verilebilir. Irak ve Suriye'de ortaya çıkan İŞİD'in aslında yeni küresel stratejinin müdahale aracı için kullanışlı görüldüğü ortaya çıkmıştır. Hem Batıda hem da Ortadoğu'da stratejik hamlelerin gerekçesini oluştururken, İslam bir teklif olmaktan çıkarılmak isteniyor.

Türkiye özelinde ise, özellikle ABD'nin bölgedeki ülkelere rağmen Kürt kartını oynadığı açık. Yeni bir kurgu, laik, İslam dışı ideolojik Kürt milliyetçiliğinin kullanışlı aktör olarak sahaya sürülmekte olduğunu gösteriyor. Bölgesinde yabancılaşmış, ideolojik ve stratejik olarak bölge dışı güçlere bağımlı yeni ama zayıflıkla malül bir oluşum, bölgenin en köklü Müslüman halkına yabancılaşmış, Müslüman kimliğinden sıyrılmış yeni entite kurgulanıyor.

Fırat kalkanı ile belli bir alanda operasyon yapma, koridor oluşturmaya şimdilik izin veren Rusya ve Amerika Türkiye'nin bölgedeki önemini kabul ettiğinin işaretini verdiler. Diğer tarafta genel anlamda Suriye iç savaşında boşa çıkartılan bu önem, Fırat Kalkanında daha somut tezahür ediyor.

ABD'nin Suriye'deki Kürtçü oluşumlara stratejik silahlar vermesi, Türkiye'ye doğrudan bir ihtar hatta ayar vermek için mesajdı. Operasyonda limiti geçen Ankara'ya Obama veya Trump'ın değil ABD sisteminin gözdağından öte mesajlar verme niyetini açık edişidir. Bu ayar sadece ABD tarafından değil, Rusya için de geçerli. Mesela yanlışlıkla bombalanan TSK karargahın diplomatik dilde tercümesi üzerinde düşünmek gerekir.

El Bab, Türkiye'yi bölgeden tecrit eden ya da ona alan açan kapıya dönüşebilir.

Yazının kaynağına ulaşmak için tıklayınız.

Yazar: Akif Emre
11-02-17
E mail: yenisafak.com
 
 
Yorumlar: 0
Bu yazı için henüz yorum yapılmamıştır.
EL BAB, HANGİ KAPILARI AÇACAK?
Online Kişi: 17
Bu Gün: 312 || Bu Ay: 9.535 || Toplam Ziyaretçi: 2.201.236 || Toplam Tıklanma: 51.942.739